حکمت شماره 121 : وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ ‏یَسْتَعْجِلُ‏ ...

وَ قالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ ‏یَسْتَعْجِلُ‏ ‏الْفَقْرَ الَّذِى مِنْهُ هَرَبَ، وَ یَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِى إِیَّاهُ طَلَبَ، فَیَعِیشُ فِى الدُّنْیا عَیْشَ الْفُقَراءِ، وَ یُحاسَبُ فِى الاخِرَةِ حِسابَ الْأَغْنِیاءِ، وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِى کانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَةً. وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِى اللَّهِ وَ هُوَ یَرى خَلْقَ اللَّهِ، وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِىَ الْمَوْتَ وَ هُوَ یَرى مَنْ یَمُوتُ، وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْکَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرى وَ هُوَ یَرَى النَّشْأَةَ الْأُولى، وَ عَجِبْتُ لِعامِرِ دارِ الْفَناءِ وَ تارِکِ دارِ الْبَقاءِ!!

ترجمه دشتی

و درود خدا بر او فرمود: در شگفتم از بخیل، به سوی فقری می‏شتابد که از آن گریزان است، و سرمایه‏ای را از دست می‏دهد که در جستجوی آن است، در دنیا چون تهیدستان زندگی می‏کند، اما در آخرت چون سرمایه‏داران محاکمه می‏شود. و در شگفتم از متکبری که دیروز نطفه‏ای بی‏ارزش، و فردا مرداری گندیده خواهد بود، و در شگفتم از آن کس که آفرینش پدیده‏ها را می‏نگرد و در وجود خدا تردید دارد. و در شگفتم از آن کس که مردگان را می‏بیند و مرگ را از یاد برده است، و در شگفتم از آن کس که پیدایش دوباره را انکار می‏کند در حالی که پیدایش آغازین را می‏نگرد و در شگفتم از آن کس که خانه نابودشدنی را آباد می‏کند اما جایگاه همیشگی را از یاد برده است.

ترجمه فیض الاسلام

امام علیه‏السلام (در نکوهش خوهای زشت و کردارهای ناشایسته) فرموده است: شگفت دارم برای مرد بخیل و زفتی که می‏شتابد بد به فقر و تنگدستی که از آن گریزان است (زیرا از آنچه دارد سود نمی‏برد پس با تهی‏دستان یکسان است) و توانگری را که می‏جوید از دست می‏دهد (زیرا از مال و دارائیش بهره‏ای نمی‏برد) پس در دنیا مانند تنگدستان زندگی می‏نماید و در آخرت مانند توانگران به حسابش می‏رسند (چون حساب اندوخته را باید پس بدهد) و شگفت دارم برای گردنکشی که دیروز نطفه بود و فردا مردار می‏باشد (که اگر خاک از روی جسدش بردارند مردم از گندش گریزانند) و شگفت دارم برای کسی که در خدا دو دل باشد در حالی که آفریده شده خدا را می‏بیند (چون نمی‏شود بی‏آفریننده‏ای آفریده شده‏ای باشد) و شگفت دارم برای کسی که مرگ را فراموش می‏کند در حالی که می‏بیند کسی را که می‏میرد، و شگفت دارم برای کسی که زیر بار پیدایش معاد و بازگشت در قیامت نمی‏رود و حال آنکه پیدایش از نطفه را می‏بیند، و شگفت دارم برای کسی که خانه نیستی را آباد می‏کند (برای دنیا تلاش می‏نماید) و خانه هستی (آخرت) را رها می‏سازد (در فکر آماده ساختن توشه‏ای برای آن نیست).

ترجمه سید جعفر شهیدی

(و فرمود:) از بخیل در شگفتم، به فقری می‏شتابد که از آن گریزان است و توانگریی از دستش می‏رود که آن را خواهان است، پس در این جهان چون درویشان زید، و در آن جهان چون توانگران حساب پس دهد، و از متکبری در شگفتم که دیروز نطفه بود و فردا مردار است، و از کسی در شگفتم که در خدا شک می‏کند و آفریده‏های خدا پیش چشمش آشکار است، و از کسی در شگفتم که مردن را از یاد برده و مردگان در دیده‏اش پدیدار، و از کسی در شگفتم که زنده شدن آن جهان را نمی‏پذیرد و زنده شدن بار نخستین را می‏بیند، و در شگفتم از آن که به آبادانی ناپایدار می‏پردازد و خانه جاودانه را رها می‏سازد.