حمله به شعار انتخاباتی اصلاح طلبان! : از 9 تا 20 دی ماه، مدت زمان زیادی طی ...

از 9 تا 20 دی ماه، مدت زمان زیادی طی نشده است؛ مثلا یازده روز اما همین مدت اندک برای تجمیع انبوهی از عبارات و واژه های«تلخ و خاکستری!» کافی است تا اینکه یک وجه از دو شعار انتخاباتی متعلق به دو جناح متفاوت سیاسی، تبدیل به مبحثی جالب توجه ‌شود! الهام فخاری مسئول روابط عمومی شورای عالی سیاستگذاری انتخاباتی اصلاح طلبان از این مهم خبر می دهد که «بر اساس مصوبه شورای عالی سیاستگذاری انتخاباتی اصلاح طلبان، در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، اصلاح طلبان با شعار«امید و آرامش، رونق اقتصادی» حضور خواهند داشت و با نام«ائتلاف فراگیر اصلاح طلبان(گام دوم)» در فضای رقابت انتخاباتی فعالیت خواهند کرد.

شعارهای انتخاباتی را اگر صرفا سمبلیک و برانگیزاننده ندانیم در تدوین برنامه‌های بلندمدت چندان نقشی ایفا نخواهند کرد اما کمتر فایده آن این است که مردم بتوانند با اندیشه ها، دغدغه ها و تفکرات حزبی که می خواهند نمایندگانی از آن برگزینند، آشنا شوند پس ناگفته پید است انتخاب یک یا چند شعار انتخاباتی هرگز نمی تواند مناقشه برانگیز و محملی برای به میدان آوردن برخی الفاظ و عناوین باشد!

یازده روز قبل تر!
پیش از این یعنی 11 روز قبل‌تر رئیس فراکسیون اصولگرایان مجلس فعلی و سخنگوی ائتلاف اصولگرایان گفته بود: «مجلس و دولت باید به وضع تولید و معیشت و اقتصاد مردم توجه کرده و تدبیر لازم را اتخاذ کنند، اولویت اصلی برای مجلس دهم موضوع اقتصاد است و ما در انتخابات تلاش می‌‌کنیم که مجلس کارآمدی تشکیل دهیم.» با دقتی اندک در این شعار و دغدغه، رگه هایی از روزآمدترین دغدغه‌های اجتماعی فعلی دیده می شود دغدغه هایی که در بنیان خود چپ و راست و اصولگرا و اصلاح طلب نمی شناسد!

اقتصاد اولویت همیشگی است
اقتصاد و مقوله های اقتصادی از آن دست مباحثی است که هیچ‌گاه نتوانسته از رده مهم ترین و حساس ترین موضوعات هر دولت و مجموعه‌ای، کنار بماند که این مسئله از مهم ترین مسائل روز؛ حتی مهم‌تر از پیروزی و شکست جناح های سیاسی کشور به شمار می آید حال اینکه چرا روزنامه‌ای می‌نگارد: «اصلاح‌طلبان شعار «امید و آرامش، رونق اقتصادی» را به عنوان شعار انتخاباتی برگزیده‌اند، این در حالی است که پرونده و کارنامه دو دهه اخیر آنان انباشته از سیاه‌نمایی و تزریق ناامیدی و بی‌ثباتی به جامعه بوده و به اعتبار سیاست‌بازی و ترویج آنارشیسم و بی‌قانونی، یکی از عوامل مهم نابسامانی‌های اقتصادی بوده‌اند.» را باید در جایگاه‌های دیگری جستجو کرد.

شاید از همان لحظه‌ای که اندیشه و رویای «یک لیست، یک صدا»! به شکست انجامید باید پیش بینی چنین روزها و چنین دیدگاه هایی را پیشه خود می ساختیم تا ناگهان با مواجهه هایی اینچنینی دچار بهت و تاسف نشده، بتوانیم خود را توجیه کنیم که اگر اعتراضی صورت می گیرد طبیعی است!

قضاوت های دو ساله و نادیده انگاری های 8 ساله!
آن قدر اقتصاددانان طی هشت سال سکونت دولت پاکدستان! در پاستور نامه، تذکر و انتقاد نوشتند که اگر قطعنامه دان غربی ها«ترک!» برنداشت اما نامه نویسی علمای علم اقتصاد قطعا دچار برخی نقصان ها شد اما دریغ از دوسطر همراهی با دلسوزان واقعی علم اقتصاد. نفتی که قرار بود سر از سفره مردم درآورد که شد بلای جان مردم و یارانه هایی که قرار بود«برکت» و گشایش شود نیز شد پاشنه آشیل دولت بعد و اساسا هر دولتی و اما هرچه گشتیم نه یافتیم و نه جستیم که شعارهای اینچنینی دادن معادل توهین به شعور افکار عمومی تلقی شود.

شعور افکار عمومی کدام است؟
دولت حسن روحانی تنها پس از سی ماه حضور بر عرصه اجرایی کشور و با میراثی تلخ از مجموعه ندانم کاری های تیم محمود! با وجود تشدید تحریم ها و سقوط سیاسی قیمت نفت؛ با تلخ ترین، تندترین و غیرمنصفانه ترین انتقادهای اینچنینی رودررو شده‌ است که این قلم ها و نگرش ها اگر بین سال‌های 92-84 به خواب زمستانی نرفته بود لااقل از برکت فروش نفت بالای یکصد دلاری، اندوخته ای باقی مانده بود تا در این روزهای سخت و در غیاب تئوریسین‌های حرف ناشنوی دولت عدالت گستری، حداقل یارانه های تحمیل شده به دولت تدبیر و امید از محل همان اندوخته ها پرداخت شود و نه این که تنها آه بکشیم و سوال بی پاسخ ارائه دهیم که با 700 میلیارد دلار پول بی زبان چه کردیم که این روزها به یک میلیون، یک میلیون آن اینچنین نیازمندیم و خبری از آن در دست نیست؟ در این زمان‌هاست که باید قبل از نگارش یادداشت اقتصادی یا تخصصی به واژه نگاری روی آور شویم که اساسا توهین چیست؟ و شعور افکار عمومی که از آن دم می زنیم کدام است؟

 

نکته نغز دیگر اینکه همین شعار با اندکی«رنگ و آب و لعابی» متفاوت! یازده روز قبل تر توسط چهره فرهنگی سکنی گزیده در سیاست! رسانه ای شده که اولویت مجلس بعدی که تمام تلاش‌ها برای یکدست اصولگرا بودنش همچنان در کوی و برزن دست به دست می شود؛ معیشت، اقتصاد، تدبیر، آرامش است و ... حال اینکه بر زبان آوردن برخی واژه‌ها از سوی عده ای چرا تا این اندازه برخی را برآشفته می کند خود جای بسی سوال دارد!

مجلس ناظر است یا مجری؟
در این نقد یک سویه که به یمین و یسار سیاست سرک کشیده است! آنچه بیشتر به چشم می خورد آن است که شاید در انتخابات هفتم اسفند نمایندگان مجلس و رئیس جمهور آینده یک جا برگزیده می شوند که ذکر یک شعار تا مرحله توهین کردن به شعور افکار عمومی پیش رفته است!این در حالی است که جایگاه ارزنده مجلس شورای اسلامی و خط و حد و مرزهای این قوه مهم در قانون اساسی کاملا شفاف بیان شده و جای هیچ ابهامی برجای نگذاشته است. پس صرف رسانه ای شدن یک شعار انتخاباتی که مرسوم است و معمول! نمی تواند چالش برانگیز و اینچنین مهم باشد که پرونده روی پرونده فاش شود.

 

از این نکته بگذریم که برخی از نامزدهای حضور در مجلس در زمان فعالیت‌های انتخاباتی آنچنان شعارهایی می دهند که اگر اختیارات سه قوه هم در اختیارشان باشد برآورده کردن آن شعارها غیر ممکن است اما داشتن دغدغه اقتصادی یا همراهی با ادامه شعارهای تدبیر و امید چندان نمی تواند حساسیت آفرین باشد!

دلیل این پرخاش!
رسم نانوشته یا قانون به اثبات نرسیده ای در جامعه سیاسی ـ اجتماعی ایران اسلامی وجود دارد که احزاب، گروه ها، چهره ها و جبهه های سیاسی حامی دولتی که بر سر کار است
در قریب به اتفاق ادوار از اقبال بیشتری برای اخذ آراء لازم برخوردار بوده اند موردی که اگرچه اثبات نشده است اما در بیشتر انتخابات رخ داده، این نکته و نزدیکی معنادار اصلاح طلبان و دولت از لحاظ اندیشه، تفکر، حمایت، بافت جمعیتی اجتماعی و در نهایت شعار انتخاب شده موجب این پرخاش و پریشانی است، زیرا آنگونه که دریافت شده است مردم در انتخابات پیش رو به دو مسئله اصلا و ابدا روی خوش نشان نخواهند داد؛ نخست تندروی و افراطی گری و دوم چوب لای چرخ گذاشتن برنامه‌های منطقی دولت و این یعنی کسانی که می‌خواهند برابر دولت و شعارهای دولت ایستادگی کنند قطعا هیچ گونه شانسی برای کسب رای و همراهی مردم نخواهند داشت.

کوتاه سخن آنکه دولت به فرض داشتن برخی ایرادات در برنامه های اقتصادی هنوز یکی، دو سال و یک چهار سال دیگر زمان دارد تا جبران مافات نماید! توصیه اکید ما این است که نگارنده های الفاظ خاکستری و دوستداران افشای توهین و دارندگان پرونده‌های هرگز دیده نشده! بهتر است به جای پرداختن به برنامه‌های دولت تدبیر و امید که جا برای کارهای بزرگی دارد و زمان های عدیده ای برای جبران عقب افتادگی ها، سری به سال های گنگ و نامفهوم 92-84 بزنند و ببینند دوستانی که از حمایت قاطع و همه جانبه آنان برخوردار بوده اند با فراغ بال و دلارهای میلیاردی که داشته اند چه کرده اند؟

به راستی اگر یکی از این دست پرونده های قطور اختلاس در کشورهایی نظیر دانمارک، نروژ، ژاپن، کره یا هرکشور دیگری حتی کره شمالی کشور مورد علاقه ارضی! برملا می شد چه اتفاقاتی رخ می داد؟ آیا زمان آن نرسیده است که وجدان و انصاف را چاشنی هنر نویسندگی خود نماییم تا جامعه اندکی از آلام و دردهایش تسکین یابد که هستند هنوز بیداران و منصفانی که به دور از هرگونه تعصبی! پلشتی ها را می بینند و می نگارند تا دیگر مجال تکرار نیابد!؟

 

اخبار انتخابات - آفتاب یزد

 

ویدیو : حمله به شعار انتخاباتی اصلاح طلبان!