جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار : جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار فیلم ژیل بوردوس ...
جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار
فیلم ژیل بوردوس كه از طرف فرانسه به رقابت فیلمهای خارجیزبان اسكار معرفی شد، رقیب «گذشته» و از فیلمهای مطرح امسال است كه از شانس خوبی برای بردن اسكار بهترین فیلم خارجی زبان برخوردار است.
از بین فیلمهایی كه امسال به بخش خارجیزبان اسكار معرفی شدهاند، برخی از آنها اهمیت بیشتری دارند یا لااقل در ایران فیلمهای شناختهشدهای هستند كه سینمادوستان آنها را دیدهاند. برخی از آنها در سینماتكها روی پرده رفتهاند. سعی داریم كه تعدادی از این فیلمهای مهم را معرفی كرده و درباره واكنشهای منتقدان نسبت به آنها بنویسیم و گمانهزنی كنیم كه در اسكار شانسشان چقدر است.
فیلم «رنوآر» (renoir) ساخته ژیل بوردوس كه از طرف فرانسه به اسكار معرفی شده است یكی از همین فیلمهاست. «رنوآر» یك فیلم زندگینامهای درباره نقاش امپرسیونیست معروف، آگوست رنوآر است. مردی كه بهخاطر تربیت فرزندی مانند ژان پیر رنوآر به گردن سینما هم حق دارد. اما اهمیت فیلم «رنوآر» برای ایران كمی بیشتر است چون «رنوآر» فیلمی بود كه در رقابت با «گذشته» اصغر فرهادی از سوی فرانسه مجوز حضور در اسكار را پیدا كرد. درواقع اگر فیلم بوردوس نبود و فرانسه «گذشته» را به اسكار معرفی میكرد، ایران دیگر نمیتوانست فیلم فرهادی را به اسكار بفرستد و این شانس از او گرفته میشد. با این حساب میشود گفت كه یكی از رقبای قدر فیلم فرهادی در بخش اسكار خارجیزبان، «رنوآر» ژیل بوردوس از فرانسه است.
حواشی فیلم
این فیلم محصول سال 2012 است و آخرین سال زندگی رنوآر نقاش در زمان جنگ جهان اول را تصویر میكند.
فیلم برای اولینبار در بخش «نوعی نگاه» جشنواره كن به نمایش درآمد. «رنوآر» هفتمین فیلم بوردوس است و در بخش مسابقه «نوعی نگاه» مورد توجه منتقدان قرار گرفت.
فیلم برمبنای كتاب خاطرات آندری هوشلینگ یا همان كاترین هسلینگ (نامش در فیلمهایی كه بازی كرده) ساخته شده است. او مدل نقاشیهای رنوآر بود و بعدها با پسر رنوآر ژان ازدواج كرد و اولین بازیگری بود كه در فیلمهای پسر رنوآر، ژان پیر رنوآر، كارگردان بزرگ سینما بازی كرد.
نكته جالب این است كه ژیل بوردوس برای بازآفرینی آثار هنری رنوآر از گای ریبس استفاده كرده كه یك جاعل معروف نقاشیهای هنرمندان بزرگ است و به همین دلیل هم یكبار در دادگاه محكوم شد.
رنوآر حالابا این فیلم در كنار مودیلیانی(فیلم میك دیویس- محصول 2004) قرار میگیرد كه هر دو از مشهورترین نقاشانی هستند كه در دهه اخیر زندگیشان روی پرده سینما به تصویر كشیده شده است. جالب این است كه این دو نقاش همعصر یكدیگر بودهاند و در فیلم «مودیلیانی» به رنوآر هم اشاره میشود.
نظر منتقدان
فیلم آنطوركه منتقدان اروپایی پسندیدند مورد توجه منتقدان آمریكایی قرار نگرفت. امتیاز فیلم در سایت متاكریتیك 64 از 100 است.
كایل اسمیت از نیویورك پست: درست مانند نقاشیهای خود استاد، «رنوآر» فیلم زیبایی برای تماشا كردن است. اما اشتباه بزرگی است اگر فكر كنیم با فیلمی سطحی روبهرو هستیم.
جو ویلیامز از سنت لویی پست: عكاسی و همینطور فیلمسازی درواقع همان نقاشی كردن با نور است. ارتباط بین اینها در فیلم دوستداشتنی «رنوآر» درخشان است. فیلمی بیوگرافیك درباره سالهای تاریك و روشن بزرگترین نقاش امپرسیونیست فرانسه.
تای بر از بوستون گلوب: ممكن است طراحی صحنه رنوآر بیش از حد آراسته و تجملی بهنظر برسد اما خب این اصلا فیلمی درباره صحنهآرایی است. روایتی درباره زیبایی عمیقی كه در ظاهر همه چیز جریان دارد.
جو مورگنسترن از والاستریت ژورنال: «رنوآر» فیلم خیلی زیبایی است و هوشمندانه هم به تماشاگرش منتقل میشود. آنقدر كه شما را منتظر نگه میدارد تا بالاخره جرقهای در روایت فیلم اتفاق بیفتد. انتظاری كه بیهوده است.
مارك جنكینز از NPR : «رنوآر» یك داستان پویا و محرك بهخصوص را روایت نمیكند و تلاشاش برای اینكه بیشتر شبیه یك درام نمایشی یا تئاتری بهنظر برسد، با دیالوگهای قصار قابل توجهی كه هر از گاهی گفته میشود، بیش از حد اغراقآمیز میشود. اما بازیها آنقدر خوب هستند كه تماشاگر را مجاب كنند و اتمسفر فیلم بیعیب و نقص است.
گلوب و میل تورونتو: فیلم ژیل بوردو سنتیتر و معمولیتر از آن است كه سوژهاش یعنی آگوست رنوآر ساختارشكن لیاقتش را دارد.
تاد مككارتی از هالیوود ریپورتر: اگر چه در نیمه دوم فیلم اتفاقاتی رخ میدهد اما به طور كلی سطح درام این فیلم به حد موجه و قابل قبولی نمیرسد. فیلم در سكوت و در قلمرویی ملایم و آرام رها میشود كه به دشواری میتواند ضربان تپنده فیلم را تا پایانش نگهدارد.
نیویورك دیلی نیوز: متاسفانه با وجود همه زیباییها ژیل بوردو، كارگردان فیلم فقط در سطح حركت میكند و تصویرگر لایههای ظاهری اتفاقات است.
كایلی مكمیلان از شیكاگو سانتایمز: اشتیاق احساساتی ژیل بوردو كاملا قابل درك و واضح است اما فیلم او كه از نظر بصری ارضاكننده است از نظر دراماتیك به هیچجایی نمیرسد.
استیو مكفارلن از مجله اسلانت: یك رشته دراز از پیكنیك رفتنهای رنوآر با خانواده و خدمتكارانش، جلسات كشیدن پرتره، شامهایی كه با زحمت و جزئیات زیاد درست شدهاند، تشریفات روستایی از فیلتر زیباییشناسانه رد میشوند و درنهایت از رسیدن به سطحی بالاتر باز میمانند.
منبع:روزنامه هفت صبح/برترین ها
ویدیو : جدی ترین رقیب «گذشته» در اسکار