جدا بودن اتاق خواب كودكان؛ درست یا غلط؟! : برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در ...
برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت
روانشناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، ابتدا باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت. بهترین پیشنهادی كه آنها میدهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.
امروزه كودكان قبل از آن كه پا به جهان بگذارند اتاق‌شان با تمام امكانات برایشان حاضر شده است. رنگ‌های شاد و زیبا، وسایل و دكور خوب و فضایی كه دلچسب هر كودكی است. تقریبا همه چیز آماده است تا كودك بتواند در اولین زمان مناسب پس از تولد به استقلال برسد. چیزی كه در گذشته كمتر جزو ضروریات بود و شرایط احیایش دیرتر و سخت‌تر به دست می‌آمد. یكی از مشكلات در عملی كردن این ایده مشكل دل كندن والدین از فرزندان‌شان است.
البته به طور کلی در یک سال اول توصیه می‌شود شیرخواران در معرض دید والدین باشند. چرا كه نوزاد در بدو تولد نیازهای بسیاری دارد که به طور ویژه‌ای مادر مسئولیت رسیدگی به آنها را دارد. شاید دلیل عمده حضور نوزادان در اتاق والدین رسیدگی به موقع به این دسته از نیازها باشد. تعویض به موقع و رفع گرسنگی نوزاد توسط مادر از بارزترین دلایل حضور نوزاد در نزدیک‌ترین مکان به مادر است. از طرف دیگر نوع تنفس نوزاد و چگونگی خوابیدن او و بسیاری مسائل دیگر هستند که نیازمند دقت و رسیدگی هستند.
به همین دلیل توصیه می‌کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می‌شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجا که این امکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یک سال اول شیرخوار در اتاق والدین اما در تخت جدا خوابانده شود.
والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند
روانشناسان كودك پیشنهاد می‌كنند برای ترغیب بچه‌ها به خوابیدن در اتاق شخصی، ابتدا باید توجه زیادی به طراحی دكوراسیون اتاق بچه‌ها داشت. به این شكل كه نه‌تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیكی و وضعیت نور و هوا، بلكه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه‌ها هم باید توجه كافی داشت. بهترین پیشنهادی كه آنها میدهند نظرخواهی از خود بچه‌ها در این زمینه است. آنها معتقدند این بهترین شیوه‌ای است كه والدین می‌توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یك زمان و فرصت دلپذیر برای بچه‌ها تبدیل كنند.
در قدم دوم والدین باید اعتماد كودك را به خود جلب كنند به این شكل كه اگر او بر اثر عاملی دچار ترس و اضطراب شد والدین خود را در دسترس خود ببیند و به این صورت از میزان ترس و اضطراب خویش بكاهند.
قدم بعدی احساس خودمختاری است. به این ترتیب که کودک احساس می‌کند فضای شخصی خود را دارد. این حس به او انگیزه می‌دهد تا تنهایی برای او در مكانی كه مختص اوست دلنشین شود.
اگر مشاهده شد كه پس از این اقدامات كودك هنوز به خوابیدن در كنار شما اصرار دارد مطمئن باشید عاملی بازدارنده وجود داردچیزی مانند: ترس و اضطراب كابوس‌های شبانه و ... كه مانع این جداسازی می‌شود.
پس بر عهده شماست كه ریشه‌یابی كرده و عامل ترس را بر طرف كنید در غیر این صورت كودك هرگز راضی به جدا كردن اتاق خوابش نمی‌شود و اگر هم بشود مطمئنا دچار آسیب‌هایی جدی خواهد شد. برای مرتفع كردن تدریجی این گونه مشكلات به طور مثال مادر می‌تواند تا به خواب رفتن كودك در كنار او باقی بماند یا این كه او را پس از خوابیدن به اتاقش منتقل كند. اگر علت ترس او از تاریكی است چراغ خوابی برای اتاقش تعبیه كنید تا اتاق در تاریكی مطلق نباشد. اما یادتان باشد هرگز دست و موی خود را به كودك ندهید. در مقابل اصرار احتمالی او می‌توانید یكی از عروسك‌هایش را به او بدهید تا در آغوش بگیرد چرا كه ایجاد هر گونه وابستگی جداسازی او را سخت‌تر خواهد كرد. پس از رفع این موانع، كودك شما آماده این جداسازی است اكنون می‌توانید اتاق خواب او را با خیالی آسوده جدا كنید و با آرامش خاطر او را در اتاقش تنها بگذارید و تقریبا مطمئن باشید كه او در آسودگی است.
منبع: سلامت نیوز
ویدیو : جدا بودن اتاق خواب كودكان؛ درست یا غلط؟!