تقویم تاریخ -23 دی :   473م:منذر بن نعمان حكمران حیره (مناطقی در غرب فرات ...

 

473م:منذر بن نعمان حكمران حیره (مناطقی در غرب فرات و شط العرب) كه سالها میزبان و آموزگار فنون جنگهای صحرایی بهرام پنجم (بهرام گور) بود 13 ژانویه سال 473 میلادی در گذشت. وی یک عرب مسیحی بود. از زمان فتح بابل به دست كوروش بزرگ تا جنگ قادسیه، سران حیره خودرا تحت الحمایه ایران می دانستند. عراق جنوبی (بین النهرین) یک ایالت ایران و مناطق عرب نشین حاشیه غربی خلیج فارس از جمله بحرین بخشی از قلمرو ایران را تشکیل می دادند. دولت ایران سعی داشت که در امور داخلی آنان مداخله نکند و به همین دلیل میان طرفین درگیری وجود نداشت و تنها مورد مهمی كه تاریخ از آن یادكرده سركوبی بسیار خشونت آمیز عرب توسط شاپور دوم بود كه اینان از آن پس عنوان «ذوالاكتاف» بر او گذارده اند.

 

1349ش:23دی ماه 1349 در تهران اعلام شد كه مذاكرات ایران باكنسرسیوم نفت به نتیجه نرسیده است كه خبری بد برای اقتصاد جهان بود و پی آمدهای منفی آن بر اقتصاد بین المللی و بورسها و بازارها سبب شد كه مذاكرات سریعا از سرگرفته شود و كنسرسیوم تاحدّی تسلیم نظر ایران گردد كه اعلامیه به نتیجه رسیدن مذاكرات به سود ایران، چهار روز بعد انتشار یافت.

از اوایل دی ماه و در طول مذاكرات، ساواك و رئیس امنیت داخلی آن پی در پی اعلامیه و برنامه تلویزیونی عمدتا برضد كنفدراسیون دانشجویان ایرانی مدارس خارج و تظاهرات دانشجویی در داخل منتشر و اجرا می كردند كه برای پی بردن به ریشه قضیه نیاز به تحقیقات بیشتری است.

نگاهی به رویدادهای ده سال آخر عمر نظام سلطنتی ایران كه کم و بیش در روزنامه ها انعكاس یافته نشان می دهد كه به همان اندازه كه در آمد ایران از نفت بالا می رفت ناآرامی های داخلی و تظاهرات دانشجویان ایرانی سرگرم تحصیل در كشورهای دیگر گسترش می یافت!. برخی از محققین این وضعیت را نتیجه روزافزون بودن شکاف میان فقیر و غنی در ایران و تبدیل کشور به یک جامعه طبقاتی بیان کرده اند که شماری کم (یک اقلیت نسبتا کوچک ـ خواص) روی ثروت ها و مقامهای کشور دست گذارده بودند و دیگران با هراندازه معلومات، آگاهی، شایستگی و مهارت به این ثروتها و مقامها (معاملات دولتی، وکالت مجلس، انتشار نشریه و ...) دسترسی نداشتند و به تدریج ناله هایشان تبدیل به فریادشد و شاه این فریاد را نشنیده گرفت تا دست کم با تغییرات و اصلاحات نسبی در سیستم موافقت کند ... و درنتیجه فریادها در سال 1357 (1978 میلادی) توفان شدند، همه چیزرا از جای برکندند و ....

برخی از تاریخنگاران نوشته اند: در دهه 1970 به همان اندازه که درآمد ایران از نفت افزایش می یافت؛ اعیان و اشراف (خواص) توانمندتر، طبقه نادار و روستائیان فقیرتر و ضعیفتر و طبقه متوسط بی خیال از این گسترش جدایی به خوشگذرانی و لوکس کردن وسایل زندگانی سرگرم بود و تاریخ ایران بسرعت به تکرار وضعیت اواخر عهد ساسانیان (نیمه اول قرن هفتم میلادی) می پرداخت که همانا فلسفه تاریخ است و ایران در طول زمان چندبار آن را تکرار کرده است. شاه به دلیل بیماری سرطان و تنگ شدن حلقه محاصره او توسط خواص واقعیت هارا لمس نکرد و مانع از تکرار تاریخ نشد و چون می دانست که عمری نخواهد داشت در طول انقلاب هم تنها به روز قیامت و مجازات الهی توجه داشت و وظیفه کشورداری را فدای آن کرد و ....

چند تاریخنگار بخشی از علل ناآرامی های یک دهه آخر عمر نظام سلطنتی ایران را تحریکات و سیاست های برخی از قدرتهای وقت که بیشترشان هم بظاهر دوست دولت وقت ایران بودند برنگاشته و دلایلی برای اثبات این تز خود ارائه داده اند.

 

1978م:13 ژانویه 1978 رسما اعلام شد كه برای ترم تحصیلی وقت 73 هزار ایرانی در دانشگاهها و مدارس تعلیمات عالی آمریكا ثبت نام كرده بودند كه هرماه به طور متوسط یكصد میلیون دلار ارز از ایران برای آنان حواله می شد. در آن زمان بیشتر آنانکه از ایران برای تحصیل به خارج آمده بودند کسانی بودند که موفق به گذرانیدن کنکور (امتحان سخت مسابقه ورودی) و درنتیجه ورود به دانشگاههای داخلی نشده بودند. در آن برهه، تحصیل در دانشگاههای ایران مطلقا رایگان بود و به هر دانشجو هرماه مبلغی هم پول نقد داده می شد (پول جیبی). چند دارالترجمه مشخّص در تهران برای این دیپلمه ها از مدارس عالی طرف قرارداد باخود در آمریکا پذیرش می گرفتند و درنتیجه، تمرکز دانشجویان ایرانی در دانشگاهها و مدارس عالی مشخصّی بود و همین تمرکز دانشجوی ایرانی در چند مدرسه عالی در آمریکا به گروههای سیاسی و مذهبی کمک کرد که به آسانی و بدون زحمت عضو گیری کنند. هجوم به دانشگاههای خارجی و بویژه آمریکا از زمانی آغاز شده بود که بهای مستغلات در ایران تا 40 ـ 50 برابر بالارفته بود و فروش ارز در این کشور آزاد شده بود و هر خانواده قادر بود که بافروش زمین فرضا صدمتری اضافی خود فرزندش را به آمریکا بفرستد. در آن زمان بهای یک قطعه زمین 120 متری که در دهه 1960 چهار ـ پنج هزار تومان بود تا 200 هزار تومان (30 هزار دلار) بالا رفته بود. بسیاری از این جوانان که در دوران نوجوانی مزه فقر و تبعیض را چشیده بودند؛ در آمریکا و اروپا به آسانی تحت تاثیر تبلیغات مخالف قرارگرفتند به صف مخالفان شاه پیوستند، انجمن دایر کردند، به گروهها پیوستند و مخالفت را علنی ساختند و به این ترتیب ذهن آمریکاییان و اروپاییان نسبت به ایران تغییرکرد. قدرت این انجمنها و گروهها در تدارک تظاهرات خشونت آمیز برضد شاه در نوامبر 1977 و در اطراف کاخ سفید واشنگتن به نمایش گذارده شد و شاه از چشم آمریکاییان افتاد و ... و این آغاز پایان کار او بود. بسیاری از این دانشجویان درجریان انقلاب و یا ظرف یکی دو سال اول (1979 و 9 ماه از سال 1980) به ایران رفتند و چون وضعیت را مطابق میل خود ندیدند عمدتا به کشور محل تحصیل بازگشتند و ماندگار شدند و با استفاده از قوانین مهاجرت محل اقامت بستگان خودرا هم آوردند و اینان بستگان دیگر و این تسلسل تا به امروز ادامه یافته و شمار ایرانیان مهاجر در سراسر جهان ظرف سه دهه گذشته، طبق یک برآورد بالغ بر 5 ـ 6 میلیون می شود که چون تابعیت ایران را لغو نکرده اند تبعه جمهوری اسلامی هم بشمار می آیند و قسمتی از آمار نفوس ایران را تشکیل می دهند.

 

1979م:13 ژانویه 1979 (یك ماه پیش از پیروزی انقلاب) «ولادیسلاو كزیاكوف» از مقامات دولت مسكو كه جریان انقلاب ایران را دنبال می كرد؛ با توجه به حضور «رابرت هایزر» ژنرال آمریكایی در تهران و جلسات روزانه او با مقامات نظامی دولت شاه، اعزام گروه ناو هواپیمابر «كانستلیشن» به اقیانوس هند و حركت این گروه در مسیری كه به خلیج فارس منتهی می شد، آماده باش چند گروه هلی كوپتر آمریكایی و تصمیم دولت آمریكا به فرستادن چند اسكادران جنگنده اف ـ 15 به كشور سعودی به واشنگتن اخطار كرد كه درصدد تكرار رویداد 28 امرداد 1332 (آگوست 1953) در ایران برنیاید. كزیاكوف در این اخطاریه صریح و شدید تاكید كرده بود كه این بار دولت مسكو ساكت نخواهد نشست. وی در عین حال از انقلابیون ایران خواسته بود مراقب و گوش بزنگ باشند كه احتمال مداخله آمریكا به صورت «كودتا» وجود دارد. وی گفته بود كه چون بیشتر نظامیان ایران حاضر به سركوب انقلابیون نیستند ممكن است نظامیان آمریكایی با تغییر لباس با هلی كوپتر صفوف انقلابیون را به گلوله ببندند.

یادآوری این نکته لازم است که مطبوعات ایران درپی اعتصاب 62 روزه کلا در کنترل کمونیست ها و چپگرایان متحد آنان قرارگرفته بودند و دولت واشنگتن این را می دانست.

1406م:«ماتئو پالمیه ری» مورخ، فیلسوف، نویسنده و شاعر انساندوست و بنام ایتالیا 13 ژانویه سال 1406 چشم به جهان گشود و 69 سال عمر كرد. وی كه از بانیان رنسانس (تجدید حیات) درایتالیاست در تالیف معروف خود «جدل سیسرو با كوین تی لیان» استدلال كرده است كه علت به قهقرا رفتن و عقب ماندگی و تجزیه روم این بوده است كه ایتالیایی ها (ایتالیایی های قرن 15 و معاصر ماتئو پالمیه ری) گذشته خود (دوران امپراتوری روم) با آن همه شكوه، خلوص، زیبایی و پیشرفتها را فراموش كرده اند. آنان تاریخ روم و مردانی را كه در به وجود آوردنش تلاش و فداكاری كرده بودند به فراموشی سپرده اند و از ارزش خاكی كه بر روی آن زندگی می كنند بی خبر شده اند. هموطنان ایتالیایی هنوز هم از خواب غفلت بیدار نشده و در پی به دست آوردن میراث استثنایی و گرانبهای خود نیستند و این میراث همانا تمدن، فرهنگ، وحدت، استقلال و حاكمیت ملی است. همین فراموشكاری باعث افتادن به این بدبختی شده است. ما نباید تمدن درخشان 800 ساله خود (عهد باستان) را فراموش می كردیم و وارد نفاق، ضعف و ظلمت كنونی می شدیم. از مسافران شرق شنیده ام كه روایت كرده اند در سرزمین پارسیان (ایران) مردی همه عمر را بدون این كه كسی از او بخواهد و یا با دادن پول و لقب تشویق كند، تاریخ میهن خود را به شعر در آورده تا فراموش نشود (اشاره به فردوسی است). آنان زنده خواهند ماند و نام این شاعر فداكار خودرا زنده و پایدار و محفوظ خواهند داشت.

«پالمیه ری» در دیوان اشعارش به امید روزی است كه دانش، ادبیات، هنر و اندیشه كه متعلق به همه بشریت باید باشند از یك فواره بیرون بریزند تا همگان بر حسب نیاز از این آب همگانی بهره برگیرند. وی در این زمینه قطعه شعری مشابه سعدی ما دارد كه سعدی گفته است: بنی آدم اعضای....

 

 

1729م:«ادموند بورك» اندیشمند ایرلندی تبار انگلیسی 12 ژانویه سال 1729 به دنیا آمد و معرفترین اثر او «فلسفه تحقیق» است. وی از فلاسفه بزرگ قرن 18 بشمار می آید كه از1765 به مدت سی سال به تكمیل فرضیه های سیاسی خود پرداخت. این نظریه ها و گفته های بسیار مهم از اوست:

ــ عمل یك انسان تحت تاثیر انگیزه هایی در ارتباط با منافع او صورت می گیرد؛ بنابراین با تغییر انگیزه (كه عاملی است متغیّر) عمل انسان را می توان تحت كنترل در آورد.

ــ انقلاب فرانسه به جهانیان آموخت كه «مبارزه» اعصاب فرد مبارز را قوی، مهارت اورا تیز و فرد و یا افراد را بی نیاز از اتكاء به دیگران می كند.

ــ جامعه ای كه نتواند و یا نخواهد از بهترین استعداد و مهارت اعضای خود برای پیشرفت استفاده كند حق ندارد خود را دمكراتیك و مردمی بداند.

ــ پارلمانها و شوراها مجمع افرادی نیستند كه دشمن یكدیگرند بلكه برای شور درباره خیر و صلاح جامعه برگزیده شده اند نه جنگ و ستیز با یكدیگر؛ مردم به آنان اعتماد كرده اند و باید امانتدار و خدمتگذار باشند.

ــ درست است كه ترسوها عمر بیشتری می كنند، ولی عمری بی فایده برای جامعه و حتی خودشان.

ــ آسیبی كه یك جامعه از چاپلوسی افراد و ریا و دغل می بیند به مراتب بیشتر، عمیقتر و زیانبارتر ازحمله بزرگترین ارتش جهان است.

 

1859م:«كارل بلایبترو» نویسنده آلمانی 13 ژانویه 1859به دنیا آمد كه از سال 1885 مجله گسلز شافت را برای راهنمایی نویسندگان آن زبان تاسیس كرد كه سر آغاز یك انقلاب ادبی در قلمرو زبان آلمانی بشمار می رود. معروفترین داستانهای خود او؛ مادام لوتیا، حیات مونیخ و «ایزا چه چیزی را نجوا می كند» هستند.

1988م:13 ژانویه 1988 دیوان عالی آمریكا رای داد كه آن دسته از نشریات این كشور كه از دولت كمك مالی دریافت می دارند و یا این كه از امكانات دولت از قبیل ساختمان و تجهیزات برخوردار هستند از شمول اصلاحیه یكم قانون اساسی آمریكا كه اشاره به روزنامه های مستقل و حرفه ای دارد خارجند و می توان آنها را سانسور كرد. این رای كه قاعدتا باید به صورت رویه قضایی در آمده باشد در پی دادخواست نشریه انجمن دانشجویان یك دانشگاه به دادگاه كه مراحل قضایی خود را تا دیوان عالی طی كرده بود صادر شده است. مسئولان این نشریه شكایت كرده بودند كه مقامات دانشگاه مانع انتشار پاره ای از مطالب می شوند و عملا دست به سانسور می زنند كه كاری خلاف قانون اساسی است كه استقلال كامل نشریات را تضمین كرده است. دیوان عالی آمریكا با این رای خود این دادخواست را رد كرد. قبلا نیز فروش نشریاتی كه باكمك دولت منتشر می شوند ممنوع و تاكید بر رایگان بودن آنها شده بود. در آمریكا تنها نشریات دانشگاهی و بولتن های موسسات دولتی و معدودی از مجلات تخصصی ( علمی ـ فرهنگی) از دولت كمك مالی دریافت می دارند. كمك دولت به مجلات و نشریات تخصصی هم عمدتا به صورت پیش خرید شماری از نسخه های آنها برای توزیع در كتابخانه های عمومی و ارسال برای موسسات و افراد مربوط صورت می گیرد.

حكم دیوان عالی آمریكا این سئوال را باردیگر به میان آورده است كه آیا دولتها حق دارند كه روزنامه عمومی و جامع از آن خود داشته باشند، روزنامه نگار شوند و در قوه چهارم دمكراسی مداخله كنند؟!،

در پی فروپاشی بلوك شرق و شوروی، اینك كشورهایی كه دارای روزنامه عمومی (جامع) دولتی هستند كمتر از تعداد انگشتان دست است و یكی از این كشورها وطن ما ایران است كه از دهه 1370 هجری خورشیدی دارای مطبوعات دولتی شده است كه همانند روزنامه های دیگر منتشر می شوند، آگهی تجاری می گیرند و توزیع و بفروش می رسند. كوچكترین زیان وجود روزنامه دولتی در یك كشور كه از زیان دهی باك ندارد جلوگیری از رقابت صحیح روزنامه ها با یكدیگر است و در نتیجه روزنامه های حرفه ای به سود دهی لازم نمی رسند و نمی توانند كیفیت مطالب (متاع خود) را آن گونه كه انتظار است بالا ببرند و لاجرم محتوای روزنامه ها به دلیل استفاده از اخبار و مطالب وارده رایگان و ارزان در یك چارچوب مشخص قرار می گیرد كه مطابق خواست مخاطبان و اصول و تعاریف روزنامه نگاری نیست كه به تضعیف تمدن و فرهنگ، آموزش و معلومات عمومی منجر می شود و یكی از علل گرایش به سمت رسانه های خارجی و وبلاگها هم همین است. باید توجه داشت كه سرویسهای خبر رسانی (خبرگزاری ها) رسانه نیستند و در ردیف رسانه عمومی طبقه بندی نمی شوند، آنها ابزار كمك به رسانه ها هستند همانند موزعان و اصحاب چاپخانه ها.

1986م:عبدالفتّاح اسماعیل (عبدالفتّاح اسماعیل علی الجوفی) یكی از بنیادگذاران جمهوری سوسیالیستی «دمكراتیك خلق یمن (یمن جنوبی)» شش سال پس از تبعید به این كشور بازگشت و 13 ژانویه 1986 در اینجا كشته شد. وی كه عقاید ماركسیستی داشت از سال 1969 تا 1980 رئیس جمهوری دمكراتیك خلق یمن بود و در این سال در پی یك منازعه داخلی از كشور خارج شده بود.

بندر عدن پایتخت یمن جنوبی از قرن 16 تا سال 1839 دركنترل عثمانی بود و در این سال انگلستان آن را تصرف كرد تا مانع هر گونه تعرض و لشكركشی دریایی از اروپا به هند شود كه در تصرف آن دولت بود. بندر عدن پس از گشایش آبراه سوئز اهمیت فراوان به دست آورده است. همچنین هدف انگلستان از سلطه «فقط» بر یمن جنوبی که همانند افغانستان جنوبی و شرقی (منطقه پشتونها) عمیقا قبیله ای است و حکومت عملا از اختیارات سران قبایل؛ به دست آوردن جزیره استراتژیک یمنی سکوترا (سقطرا) واقع در اقیانوس هند بود که دریاسالار پرتغالی آلفونس دا آلبوکرکی (آلبوکرک) آن را «راه بند» مسیر ادویه (راه های دریایی مشرق زمین) و کلید اقیانوس هند خوانده، در سال 1507 تصرف کرده و ارگی در آنجا ساخته است. آلبوکرک از همین جزیره بود که با هفت کشتی توپدار و 500 تفنگدار دریایی وارد خلیج فارس شد و جزایر ایرانی هرمز، قشم و ... را تصرف کرد. ایرانیان در آن زمان سلاح آتشین نداشتند زیرا که پادشاه وقت ـ شاه اسماعیل صفوی ـ بکاربردن توپ و تفنگ را خلاف مروت و مردانگی می پنداشت. یمن در دریاهای اطراف خود دارای 200 جزیره است.

در سال 1965 دو گروه ناسیونالیست عرب با ائتلاف با قبایل منطقه، فدراسیون عربستان جنوبی را در عدن تشكیل دادند و دو سال بعد كنترل این سرزمین را كه در شمال با یمن (یمن صنعا) و در شرق با عمّان هم مرز بود از دست انگلستان خارج كردند. در ژوئن سال 1969 حكومت به دست گروه ماركسیستی این ائتلاف به ریاست عبدالفتّاح اسماعیل افتاد و به جمهوری دمكراتیك خلق یمن تغییر نام داد و با شوروی، چین و كوبا روابط دوستانه برقرار كرد و مسئله ظفار را با كشورعمّان به وجود آورد که شاه وقت (ایران) به اشاره واشنگتن و لندن در این جنگ درگیر شد و نیروی نظامی به عمّان فرستاد. . روسها از دهه 1960 متوجه اهمیت استراتژیک سکوترای 30 هزارنفری شده بودند که انگلیسی ها از قرن نوزدهم در آنجا پایگاه نظامی دایر کرده بود ولی فروپاشی شوروی مانع انجام برنامه های آنان شد. اینک آمریکا چشم به سکوترا بسته و بزرگ کردن قضیه هواداران القاعده در یمن (به دنبال دستگیر کردن عمر فاروق عبدالمطلب ـ جوان نیجریه ای) احتمالا به همین منظور است.

همزمان با حمایت دولتهای مارکسیستی از یمن جنوبی، جمهوری یمن (صنعا) نیز مورد تایید و حمایت دولت سعودی كه قبلا از امام آنجا (در برابر تعرض مصر ـ جمال عبدالناصر) حمایت می كرد قرار گرفت و دو یمن در سال 1972 مذاكره با یكدیگر را برای تشكیل یك کنفدراسیون آغاز كردند كه به نتیجه رسید. ناظران امور آسیای غربی تحقق وحدت واقعی دو یمن و طولانی بودن عمر کنفدراسیون را بعید می دانستند زیرا که اکثریت مردم یمن شمالی شیعه و این سرزمین که سه قرن و تا یکم نوامبر 1918 (ده روز مانده به پایان جنگ جهانی اول) تحت الحمایه عثمانی بود توسط امام شیعیان زیدیه اداره می شد و حکومت امام آن تا سال 1962 ادامه داشت. حال آنکه اکثریت نفوس یمن جنوبی سنی شافعی هستند.

اختلاف نظر دو بخش شمالی و جنوبی فدراسیون یمن در سال 1979 گسترش یافت و كار به جنگ كشید كه در آوریل سال 1980 عبدالفتاح اسماعیل رئیس بخش جنوبی از كشور خارج و به تبعید رفت و علی ناصر محمد برجایش نشست.

عبدالفتاح در ژانویه 1986 به یمن جنوبی بازگشت كه كشته شد و علی ناصر محمد (علی ناصر محمد الحسنی) هم فرار كرد. پس از این دو رویداد بود که مذاكرات وحدت میان دو یمن و این بار وحدت كامل (نه کنفدراسیونی از دو کشور مستقل) ازسر گرفته شد و بیست و دوم ماه مه 1990 به نتیجه رسید و پس از 14 قرن (از زمان پایان تمشیت ایران بر امور یمن که از دوران خسروانوشیروان آغاز شده بود) كشور واحد یمن به وجود آمد كه علی عبدالله صالح (از شمال و از پیروان زیدیه) رئیس كشور و علی سالم البیض (از جنوب) مرد شماره 2 این جمهوری شد كه سه سال و چند ماه بعد علی سالم البیض به حالت قهر از دولت واحد خارج شد به جنوب رفت و اعلام استقلال كرد.

در پی این اقدام جنگ داخلی شدید و پرتلفات میان شمال و جنوب یمن آغاز شد كه در ژوئیه 1994 پس از نزدیك به سه ماه به سود شمال پایان یافت و سران حكومت جنوب به خارج فرار كردند، وحدت برقرار شد و علی عبدالله صالح رئیس جمهوری یمن فرمان عفو عمومی داد كه تنها 16 تن را شامل نمی شد.

پس از تامین وحدت یمن بوده است که نسبت پیروان مذهب به این صورت درآمده است: سنی های یمن 53 و شیعیان 47 درصد. یمن 530 هزار کیلومتری و 24 میلیونی که هنوز با دولت سعودی اختلاف ارضی دارد با داشتن دویست جزیره از جمله سکوترا و ناظر بر باب المندب و شاخ آفریقا بودن یک منطقه استراتژیک جهان است. ابوبکر القربی وزیر امور خارجه جمهوری یمن در ژانویه 2010 و زمانی که خبر از احتمال استقرار نظامی غرب در سرزمین یمن بود اعلام کرد که این دولت با ورود واحدهای رزمی خارجی ازجمله نظامیان آمریکا به یمن بنام مبارزه با القاعده مخالف است و چنین اجازه ای را نخواهد داد. دولت یمن نمی خواهد که به صورت افغانستان درآید ولی با آموزش نظامیان و پلیس یمن توسط مستشاران غرب مخالفت ندارد!.

ارباب تفسیر ضمن اظهار نظر نسبت به تحولات پس از دستگیری جوان نیجریه ای که در یمن زبان عربی می آموخت (عمر فاروق عبدالمطلب) در فرودگاه دیترویت آمریکا نوشتند که استقرار نظامی غرب در یمن که واکنش مردم و سران قبایل را به دنبال خواهد داشت همه رشته های دو دهه گذشته را پنبه خواهدکرد، وحدت یمن از میان خواهد رفت و پای قدرتهای متعدد و هرکدام به حمایت از یک منطقه و یک قبیله بمیان کشیده خواهد شد و ... زیرا که ترکیب قدرتها در جهان آخر دهه یکم قرن 21 تغییر کرده است.

 

 

1915م:13ژانویه 1915 در مرکز شبه جزیره ایتالیا یک زمین لرزه شدید روی داد که تنها در منطقه آوه زانو Avezzano بیش از 29 هزار تن را کشت. در همین روز در سال 2001 یک زلزله در السالوادور (قاره آمریکا) 800 تن را به آن دنیا فرستاد و امسال (سال 2010) یک زلزله هفت ریشتری در کشور فقر و شورش زده هائیتی تلفات سنگینی به بار آورده که هنوز اجساد مقتولین شمارش نشده اند و سخن از دهها هزار کشته و شاید هم بیشتر درمیان است. هائیتی مستعمره سابق فرانسه و فرانسوی زبان که با جمهوری دومینیکن جزیره هیسپانیولا را تشکیل می دهند 9 میلیون جمعیت داشته است. علت تلفات سنگین زلزله نه چندان سخت هائیتی (واقع در کارائیب - قاره آمریکا) کم استحکام بودن ساختمانها و کثرت اعضای خانوار در زیر یک سقف بوده است. در این رویداد بیمارستان پورت او پرنس Port - au - Prince پایتخت هائیتی، کاخ رئیس جمهور و نیر مقر صلحبانان سازمان ملل آسیب دیده است. درصد تلفات وارده به اعیان هائیتی نسبت به تهیدستان این کشور بیشتر بوده است زیراکه طبقه فقیر در آلونک زندگی می کنند که سقف های آنها را پوشال و حلبی و کارتن تشکیل می دهد. اکثریت جمعیت هائیتی را (تلفظ انگلیسی آن هیتی Haiti است) سیاهپوستان (اعقاب بردگان سابق) تشکیل می دهد.

2003م:«جورج ریان» فرماندار انتخابی وقت ایالت ایلی نوی آمریكا 11 ژانویه سال 2003 دست به اقدامی زد كه شاید تا آن زمان سابقه نداشت. وی در آستانه پایان دوره فرمانداری اش مجازات 164 مرد و سه زن را كه به جرم قتل نفس به اعدام محكوم شده بودند و در صف اعدام قرارداشتند تا دیوان عالی آمریكا رای نهایی خود را صادر كند به حبس ابد كاهش داد.

وی هنگام اعلام تصمیم خود گفت در پی رسیدگی مجدد قضایی (اعاده دادرسی) به پرونده های 13 محكوم به اعدام كه ثابت شد مرتكب جرم نشده بودند و پلیس با حیله و فریب و ارعاب از سه ــ چهار نفر از آنان اعتراف گرفته بود تصمیم گرفت كه وقت را تلف نكند، خود را از عذاب وجدان رها سازد و همه محكومان به اعدام در این ایالت را یك درجه تخفیف دهد و امشب را آسوده و بدون دغدغه بخوابد كه بهترین خواب همه عمر او خواهد بود.

از 50 ایالت آمریكا كه هركدام استقلال داخلی كامل دارد در 12 ایالت همانند كشورهای اروپایی مجازات اعدام وجود ندارد. در پی احیاء مجازات اعدام در آمریكا، ایالت تكزاس بیش از ایالات دیگر اعدام داشته و پس از آن از این لحاظ، ایالت ویرجینیا قراردارد.

 

 

2004م:دولت آمریكا 12 ژانویه 2004 دست به سه اقدام تازه زد:

ـ 20 میلیون دلار پولی را كه مقامات سابق دولت پرو و وابستگانشان از آن كشور خارج و به آمریكا منتقل كرده بودند از بانكها و مراكز سرمایه گذاری گرفت و به آن دولت مسترد داشت.

ـ شرط رعایت حقوق بشر برای ادامه همكاری دولت آمریكا با دولت ازبكستان را موقتا معلق ساخت!.

ـ برای هر نظامی امریكایی كه بخواهد در عراق و كویت بماند ده هزار دلار پاداش تصویب كرد و به نظامیانی كه هنوز تابعیت آمریكایی به دست نیاورده اند وعده تسریع در امر رسیدگی و تامین تابعیت داد.

2005م:ولادیمیر پوتین مرد نیرومند روسیه 12 ژانویه 2005 پیش از ورود به قزاقستان، در سیبری و در شهر «نووسیبرسك» در اجتماع اصحاب تكنولوژی پیشرفته گفت كه كار ما نباید منحصر به استخراج منابع طبیعی وطن و فروش آنها باشد. ما باید اقتصادی گوناگون داشته باشیم. دولت روسیه در 15 سال گذشته (از 1990 تا 2005) در این راه تلاش کافی نكرده و موفقیت نداشته است. ما برای رسیدن به این هدف لایحه ایجاد مناطق حرفه ای و در گوشه و كنار روسیه (مدل چین) را به «دوما» می دهیم تا قانون شود. ما در این مناطق كمكهای لازم را در اختیار كارشناسان و اصحاب حرفه به ویژه در رشته تكنولوژی پیشرفته قرار می دهیم از جمله نهایت تخفیف در اخذ مالیات و ایجاد تسهیلات فراوان در عوارض گمركی و آزاد گذاردن دست برای توسعه و پیشرفت. توجه عمده ما از این پس به پیشرفتهای علمی ـ تكنولوژیك خواهد بود و به اینها بهای بیشتر و اولویت خواهیم داد. توجه ما متمركز بر پیشرفت اقتصاد خواهد بود (همانند چین؛ نخست اقتصاد بعد سیاست). پوتین در این مراسم یك بار دیگر از چین به عنوان شریك استراتژیك روسیه نام برد و گفت: بدون تردید، ما در رسیدن به هدفهای علمی، تكنولوژیك و اقتصادی فعالیت مشترك خواهیم داشت و این مساعی مشترك هر دوی ما را موفق خواهد گردانید.

قرار است چین و روسیه اقدام به ایجاد «تكنو پاركهای مشتركTechnopark » در سیبری كنند.

مطبوعات روسیه كه ااز آغاز قرن 21 بر دامنه فعالیت حرفه ای خود در حمایت از وطن افزوده اند در توجیه اظهارات پوتین نوشته بودند: مگر ژاپن، كره جنوبی، برزیل، آلمان، سنگاپور و ... دارای نفت و منابع زیرزمینی دیگر هستند كه در اقتصاد، صنعت و تكنولوژی این همه پیشرفت دارند. آنها مدیریت اقتصادی و ابتكار داشته اند. روسیه هرقدر وسیع، نباید تنها به صدور مواد خام خود متكی باشد. ما به حد كافی از متخصص، دانشمند و دانش برخوردار هستیم. باید این عوامل را برای پیشرفت اقتصادی و رفاه بكار اندازیم.

 

2005م:یازدهم ژانویه 2005 روزنامه های آمریكا اظهارات «چارلز دالفرCharles Duelfer» و عكس او را به چاپ رسانده بودند كه پایان جستجو برای یافتن اثر اسلحه كشتار جمعی در عراق را اعلام كرده بود. این جستجو كه «جستجوی تازه، دقیق و همه جانبه» عنوان داشت از 2003 و پس از سقوط دولت صدام حسین و اشغال نظامی عراق آغاز شده بود و زیر نظر «دالفر» كارشناس «سیا» در زمینه اسلحه کشتار جمعی ادامه داشت.

دالفر كه به كار جستجو پایان داده و به آمریكا بازگشته موفق به كشف چنین سلاحهایی در عراق نشده بود كه بهانه اشغال نظامی این كشور بود. دافلر قبلا هم به كنگره (قوه مقننه) آمریكا اعلام كرده بود كه هنگام حمله نظامی آمریكا، عراق فاقد اسلحه كشتار جمعی بود. ولی، این بیان كه در آستانه انتخابات نوامبر 2004 آمریكا انتشار یافت مانع از پیروزی بوش نشد زیرا كه اكثریت شرکت کنندگان در رای دادن خواهان رئیس جمهوری «یكه بزن» بودند و او را انتخاب كردند. بیش از یك سوم آمریكاییانی كه حق دادن رای داشتند در انتخابات نوامبر 2004 شركت نکرده بودند!.

 

 

2005م:دوازدهم ژانویه 2005 گزارشی انتشار یافته بود كه از توجه و علاقه مندی شمار بیشتری از سیاهپوستان آمریكایی به بازگشت و یا فعالیت درآفریقا حكایت می كرد. در این گزارش آمده بود كه اخیرا بیش از هزار سیاهپوست آمریكایی صاحب تخصص و حرفه در كشور غنا (مستعمره سابق انگلستان در غرب آفریقا كه آن را «ساحل طلا» می نامید) مستقر شده اند. بازگشت و فعالیت در آفریقا دلیل از دست دادن تابعیت آمریكایی آنان نیست. بسیاری از كشورهای سیاهپوست آفریقایی از این روند استقبال می كنند و تسهیلات متعدد در نظر گرفته اند.

«جان كوفورJohn Kufuor» رئیس جمهور وقت غنا برای جذب اعقاب سیاهپوستانی كه با زور و برای بردگی به ممالك دیگر برده شده بودند لایحه به پارلمان این كشور داده بود. پس از دستیابی اروپاییان به قاره آمریكا بسیاری از آفریقائیان به ویژه از غرب این قاره با غل و زنجیر به قاره غربی منتقل و برای انجام كارهای سخت به فروش رسیدند و سالهای سال بردگی می كردند. بسیاری از این سیاهپوستان دركشتی هایی كه آنان را از آفریقا به آمریكا منتقل می كرد به علت تنگی جا و كمبود غذا و آب سالم جان سپردند.

این گزارش حاوی مصاحبه با «كاركوس مانزMarcus Manns» یك جوان بازگشته از آمریكا به غنا بود كه گفته بود «كایرو پراكتور» است و با این كه می دانست این حرفه در غنا شناخته شده نیست پس از فراغت از تحصیل دانشگاهی در آمریكا از زادگاه خود شهر «باستBasset» در ایالت ویرجینا عازم غنا شد كه اجداد او را از اینجا با كشتی های حمل برده به آمریكای شمالی منتقل و به فروش رسانده بودند.

وی مانند هر سیاهپوست بازگشته به وطن اجدادی حق اقامت و كار و خرید خانه و زمین در غنا را دارد ولی نخست غنایی ها را باید با نوعی درمان كه در تخصص اوست آشنا سازد و سپس به دایر كردن مطب دست بزند و این كار شروع كرده است. ماركوس در دسامبر 2004 پس از دریافت مدرك دانشگاهی خود در آمریكا وارد غنا شده است. وی كمك به رشد و پیشرفت آفریقا را یك تكلیف عمومی سیاهپوستان آمریكایی خوانده است كه تنها در ایالات متحده حدود سی میلیون نفرند.

 

 

2010م:12 ژانویه 2010 نتایج دور دوم انتخابات کرواسی (Crotia از اعضای کنفدراسیون یوگوسلاوی سابق) اعلام شد که ایوو یوسیپوویچ Ivo Josipovic آهنگساز و حقوقدان 52 ساله برنده آن بود. وی از کمونیستهای سابق یوگوسلاوی است که پس از فروپاشی این کنفدراسیون به حزب سوسیال دمکرات کرواسی پیوسته است. در بیشتر در کشورهای عضو کنفدراسیون سابق یوگوسلاوی، کمونیستها حزب سوسیال دمکرات تشکیل داده اند که یک سوسیالیسم ملایم را دنبال می کند.

در دور نخست انتخابات ریاست جمهوری کرواسی که 27 دسامبر 2009 برگزارشد 11 نامزد شرکت کرده بودند که هیچکدام موفق به کسب نیمی از آراء نشدند. در دور دوم که یکشنبه دهم ژانویه 2010 صورت گرفت 60 درصد آراء نصیب یوسیپوویچ شد. وی با شعار مبارزه با فساد تا حذف کامل آن وارد میدان شده بود و پس از اینکه پیروزی اش اعلام شد گفت که کرواسی را ستاره درخشان اروپا خواهد کرد. قراراست که کرواسی ـ سرزمینی در ساحل شمالشرقی دریای آدریاتیک، همسایه اتریش، ایتالیا و صربستان در سال 2012 به عضویت اتحادیه اروپا درآید. یوسیپوویچ از هواداران ارزشهای دمکراتیک و رعایت حقوق اساسی انسان است. او از پیروان تز کثرت نامزدها در هر انتخابات و کشانیده شدن کار به دور دوم است زیرا در چنین وضعیتی است که رای دهندگان فرصت دقّت در انتخاب نامزد همفکر خود و «شایسته ترین» خواهندداشت. شایستگی فرد بستگی به وضعیت روز جامعه و مسائل مطرح دارد و هرفرد شایسته متناسب هروضعیت نیست؛ درست همانند تخصّص جراحان که هرکدام برای انجام عمل روی یک عضو بدن مهارت دارد و بدن هرزمان دچار یک نوع دشواری می شود.

 

2003م:این عكس 12 ژانویه 2003 در روزنامه های آمریكا چاپ شده بود و لحظه وداع یك مادر با فرزند ملوانش را نشان می دهد كه كشتی او ماموریت خلیج فارس و شركت در جنگ با عراق را یافته بود که دو ماه و یک هفته بعد آغاز شد.

هیچ مادری؛ آمریكایی، عراقی، چینی، روس و ... چنین لحظه ای و اصولا جنگ را نمی خواهد ببیند. «تاریخ» سراسر از جنگ می گوید و همه را به حساب این می گذارد كه نظمی در جهان وجود نداشت كه مسائل را از راه مذاكره و مسالمت و میانجیگری حل و فصل كند. اینك در عصر پیشرفتهای تکنولوژیک، سخن از دمكراسی و حقوق بشر، توجه به اندیشه های انساندوستانه، بیدار شدن وجدانها، حساس شدن انسانها نسبت به سرنوشت هم و وجود تشكیلاتی - گرچه ناقص و بی خاصیت - به نام سازمان ملل؛ جنگ پدیده ای پذیرفتنی و مطابق منطق و اصول نیست و بسیاری هستند كه از خود می پرسند: پس چه فرقی است میان دنیای امروز و قرنهای گذشته و ...؟!.

بلوك شرق خود را داوطلبانه منحل كرد كه حالت معارضه در جهان پایان یابد و نظمی تازه برقرار شود ــ نظمی كه مانع از هرگونه جنگ شود. روسها خود را كنار كشیدند، زیرا كه 27 میلیون كشته خود در جنگ جهانی دوم را فراموش نكرده بودند و كشته بیشتری نمی خواستند.

مروری بر «تاریخ» نشان می دهد كه هر جنگ، جنگهای دیگری را زاییده و پس از هر جنگ سالها و گاهی تا چند نسل «فرهنگ جنگ» جهان را ترك نگفته است. با مذاكره و راههای مسالمت آمیز آسانتر و ارزانتر از جنگ و خونریزی می توان به هدف رسید كه نتیجه هم قانونی، قابل قبول، غیر قابل اعتراض و پایدارتر خواهد بود.

 

 

1906: نخستین رادیو ویژه پخش آگهی که برد امواج آن تنها تا 1600 متر بود در نیویورك آغاز بكار كرد.

1943: هیتلر كه در انتظار ساخت بمب اتمی بود باتوجه به ناكامی هایش در جبهه های روسیه و شمال آفریقا جنگ تمام عیار اعلام كرد كه باعث تسریع شكست خود وی شد.

1953: مجلس شورای ملی فوریت لایحه اختیارات دكتر مصدق را تصویب كرد. این اختیارات موقتی به منظور تسهیل و تسریع كار دولت تقاضا شده بود.

1954: در این روز در جریان سركوبی جمعیت اخوان المسلمین در مصر 318 تن از اعضای این جمعیت دستگیر شدند.

1990: «داگلاس وایلدر» به عنوان نخستین فرماندار سیاهپوست انتخابی یك ایالت آمریكا كار خود را آغاز کرد. وی در نوامبر 1989 به سمت فرماندار ایالت مشترك المنافع ویرجینیا انتخاب شده بود. یک فرد تنها برای یک دوره 4 ساله می تواند فرماندار ویرجینیا شود. وایلدر بعدا مجری برنامه های یک رادیو و آنگاه شهردار شهر ریچموند ویرجینیا - زادگاه خود شد. او عضو حزب دمکرات آمریکاست.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو : تقویم تاریخ -23 دی