تقویم تاریخ - 14دی : 838م:بابك خرمدین چهارم ژانویه سال 838 میلادی به دستور ...

838م:بابك خرمدین چهارم ژانویه سال 838 میلادی به دستور معتصم خلیفه عباسی با قطع تدریجی دست و پا و اعضای بدن كشته شد و سپس بقیه بدنش را در بیرون شهر سامرا (سامره) بدار آویختند كه مدتها به همان صورت باقی بود.

 

در آن قرن درهر گوشه ایران یك استقلال طلب بپاخاسته بود. در شمال ایران همزمان سه مبارز ــ بابك، مازیار و افشین ــ بنای مبارزه با حكومت بغداد را گذارده بودند كه بابك در عین حال فرضیه اجتماعی ــ اقتصادی مزدك را هم دنبال می كرد و خواهان برابری كامل مردم و مشترک بودن مالكیت بود = دولتی و ملی بودن منابع و ابزار تولید و خدمات عمومی. پیروان او پیراهن سرخ رنگ بر تن می كردند و به احتمال زیاد دادن عنوان «سرخها» به كمونیستها ریشه در همان زمان دارد. در تاریخ، آنان را سرخ جامگان، خرّمیان و خرّمدینان نوشته اند. در آن زمان هنوز اكثریت آذربایجانی ها كه بابك از میان آنان برخاسته بود دین نیاكان (آیین زرتشت) را حفظ كرده بودند. باید دانست كه تا زمان شاه اسمعیل صفوی (پنج قرن پیش) هم بسیاری از مردم شمال ارس زرتشتی بودند و حکمرانان آنان از همان دودمانی بودند که در عهد ساسانیان منصوب شده بودند. همچنین باید به خاطر داشت كه زبان تركی دو ــ سه قرن بعد با سلجوقیان وارد این بخش از ایران شد.

بابك بارها سپاه خلیفه عباسی را كه عموما غلامان ترك آسیای مركزی بودند شكست داده بود، زیرا دژ و استحكامات متعدد داشت. وی با مازیار حاكم تبرستان (مازندران) و نیز افشین سردار استقلال طلب دیگر در ارتباط بود. مازیار به دلیل همسایگی با طاهریان از دور و در ظاهر احترام خلیفه را داشت تا فرصت مناسب به دست آورد و افشین معتقد به انهدام قدرت خلیفه از درون بود و بنا براین، خود را به اشخص خلیفه نزدیك كرده بود، ولی خلیفه از همه چیز باخبر بود و برای تضعیف روحیه استقلال طلبی ایرانیان كه می گفتند: اسلام بله؛ حكومت عرب نه ــ افشین را به جنگ بابك فرستاد. افشین همه مساعی خود را به كار برد تا بابك باقی بماند كه بابك به دلیل از دست دادن چند افسر خود در جنگ، به ارمنستان فرار كرد كه در آنجا به دام توطئه افتاد و اسیر شد و به افشین تحویل گردید و افشین راهی جز تحویل او به خلیفه نداشت و خلیفه او را به طرز دلخراشی كه مورخان آن زمان شرح داده اند و در تاریخ طبری هم آمده است بكشت، اما بابك تا جان در بدن داشت خود را نباخت. مازیار نیز از طریق اغفال برادرش دستگیر و او نیز در سامرا كه معتصم پایتخت خود را به انجا منتقل كرده بود به طرز فجیعی كشته شد و جسدش را دركنار استخوانهای بابك به دار زدند. سپس نوبت به افشین رسید كه اورا در بغداد گرفتند و خلیفه تماسهای او با مازیار و بابك را رو كرد و با گرسنگی دادنش كشت و جنازه وی را هم در كنار دو تن دیگر در حاشیه سامرا به دار آویخت. تاریخ خلفای عباسی و حكام عرب مملو از چنین قتلهایی است، حتی قتل نزدیكان و بستگانشان.

1722م:83 روز پس از افتادن اصفهان به دست ایرانیان قندهاری، بزرگان کشور در نشست یك روزه خود در مشهد تصمیم به رفع این فتنه و جنگ داخلی ایرانیان گرفتند كه ضعف و بی سیاستی شاه سلطان حسین و آلودگی او به خرافات موجب آن شده بود و متعاقب تصمیمات همین جلسه، نادر قلی افشار فرمانده نظامی عملیات شد. شهر اصفهان پایتخت ایران پس از یك محاصره طولانی، 12 اكتبر سال 1722 میلادی تسلیم شده بود.

قندهاری ها که از زمان کیانیان و رستم به میهن خود ایران وفادار بودند از سال 1709 به دلیل سوء سیاست و مدیریت ضعیف شاه سلطان حسین متناوبا دست به شورش زده و خواهان خودمختاری شده بودند.

امیرمحمود قندهاری پس از تصرف اصفهان تا روزی كه زنده بود هشتاد هزار تن را در این شهر كشته بود و شاه سلطان حسین و نزدیكانش را به زندان افكنده بود.

قندهاری ها در سال 1729 طی سه جنگ از نادر شكست خوردند و شمار كمی از آنان به قندها بازگشتند كه نادر برای تنبیه همین عده هم به قندهار رفت و در آنجا به نافرمانی پایان داد و چون دولت هند به فراریان قندهار پناه داده بود دهلی را هم تصرف كرد.

ظهور نادر پس از سقوط اصفهان به جهان آن روز ثابت كرد كه سقوط اصفهان دلیل از دست رفتن ایران نیست كه مردانی بزرگ و میهندوست دارد. سقوط اصفهان نتیجه ضعف تنها یك نفر بود ــ شاه سلطان حسین، كه در سال 1694 میلادی به سلطنت رسیده بود و مردی بی كفایت بود. اطرافیان شاه و مدیران دفاتر دیوانی (مقامات اداری) او هم حس نیّت نداشتند. باید دانست كه پس از مرگ شاه عباس دوم كوچكترین قدمی برای تقویت بنیه دفاعی ایران برداشته نشده بود.

 

1331م:چهارم دی ماه 1331، یك هواپیمای شركت هواپیمایی ایران كه از شیراز و اصفهان به تهران می آمد، در نزدیكی فرودگاه مهرآباد هنگام كم كردن ارتفاع برای نشستن سقوط كرد و همه مسافران و سرنشینان آن جز دو تن( حسین عدل رئیس شركت تلفن شیراز و مهندس خزاینی) كشته شدند.

نكته جالب و قابل تامل در این سانحه زنده ماندن و سلامت كامل این دو تن از میان دهها مسافر نبود، دست نخورده ماندن یك بسته بسیار بزرگ پر از اسكناس بود كه با این هواپیما حمل می شد. این بسته پس از برخورد هواپیما به زمین از داخل آن بیرون افتاده، بازشده و اسكناسها سطح بیانان (چند قدمی جاده جنوبی پر رفت و آمد كرج ـ تهران ) را تا مسافتی دور پوشانده بود. صدها نفر كسانی كه به كمك و یا تماشا آمده بودند و عموما از كارگران تنگدست محل و نوجوانان بودند حتی یك قطعه اسكناس را برای خود برنداشته بودند و به خبرنگاران خارجی گفته بودند كه تصاحب به ناحق مال دیگران - دولت و یا شخص - حرام است و باعث ناراحتی وجدان می شود و ما تنها به دسترنج خود قانع هستیم. این خبرنگاران به سراسر جهان نوشته بودند كه سانحه پرتلفات هوایی تهران منش ویژه و بزرگواری ایرانیان را یك بار دیگر به ثبوت رساند و اگر در كشوری دیگر اتفاق افتاده بود، مردم تماشاگر حتی یك قطعه اسكناس را باقی نمی گذاشتند و برای تصاحب آنها هجوم می بردند و با هم مسابقه می دادند.

 

1347ش:شاه سابق كه دیدار رسمی از هند را از 11 دی ماه 1347آغاز كرده بود روز 14 دی (4 ژانویه 1969) در یك مصاحبه مطبوعاتی در هند در پاسخ به سئوالی در باره بحرین [ که احتمالا طبق نقشه و از پیش تنظیم شده بود]، بادی در غبغب انداخت و بدون این كه درنظربگیرد كه پارلمان ایران با حمایت ملت، بحرین را استان 14 ایران اعلام داشته و شاه مشروطه حق ندارد تصمیمی مغایر مصوبه پارلمان و اراده ملت بگیرد گفت كه اگر بحرینی ها نمی خواهند با ما باشند ما حرفی نداریم!. رویدادهای دو دهه آخر قرن 20 در منطقه خلیج فارس ثابت كرد كه چه نیرویی پشت این تصمیم شاه بود.

اعلام چنین مطلب مهمی در یك مصاحبه عمومی آن هم در كشوری دیگر و قرار دادن ملتی باستانی در برابر یك امر انجام شده عملی نابخشودنی بشمار رفته است. شاه با بیان این مطلب كه حق گفتن آن را نداشت دست خود را در برابر «تاریخ» رو كرد و آخرین سنگردفاع از خود را در «دادگاه تاریخ» ویران ساخت.

این تصمیم «ملوكانه!» به اندازه ای قطعی بود كه از مردم ایران هم [دریک رفراندم] سئوال نشد كه آیا با تصمیم شاه كه بر خلاف قانون اساسی و سوگندی كه برای حفظ حدود و ثغور ایران به جای آورده است موافقنند یا نه !. همان طور كه پیش بینی می شد؛ رفراندم تنها در بحرین انجام شد كه یک دهن كجی به ایرانیان تلقی شده است. ناسیونالیستهای ایرانی این اقدام شاه را محکوم و بی اعتبار اعلام داشتند و گفتند که شاه با این حرکت خود باعث تحقیر ایرانیان شده است.

22 سال بعد، این عمل شاه یك مشابه به دست آورد و آن، انحلال اتحاد شوروی به تصمیم «سه فرد» از جمله یلتسین بود، بدون این كه در این زمینه در روسیه رفراندم برگزار شود، و بنابراین تا ابدیت جای اعتراض به انحلال آن اتحادیه باقی مانده است.

 

1979م:چهارم ژانویه 1979 روزنامه های اروپا که گزارش تحولات انقلاب ایران را وسیعا منتشر می کردند از قول یک منبع انگلیسی نوشته بودند که جیمز کالاهان نخست وزیر [وقت] انگلستان به شاه اطلاع داده است که بهتر است «انگستان» را از فهرست کشورهایی که در نظر دارد در آنجا به زندگی ادامه دهد حذف کند. در آن روزها خبرها حکایت داشت که شاه پس از آغاز کار نخست وزیر تازه [شاپور بختیار] از ایران خارج خواهد شد و چند کشور از جمله انگلستان را برای اقامت در نظر گرفته است. تنها دو کشوری که در آن زمان حاضر به پذیرش شاه شده بودند مصر و مراکش بودند که وی با خانواده اش به مصر رفت.

اسناد محرمانه [اصطلاحا طبقه بندی شده] دولتی انگلستان که پس از گذشت 30 سال علنی می شوند تا برپایه آنها تاریج جاری اصلاح گردد درستی گزارش ژانویه 1979 مطبوعات اروپا را نشان داد. در آن زمان نه تنها کالاهان بلکه مارگارت تاچر که بعدا نخست وزیر شد با سفر شاه سابق به انگلستان مخالفت کرده بودند. محمدرضا پهلوی در شهریور 1320 با تایید و حمایت دولت لندن شاه شده بود و در طول سلطنت خود از حفظ منافع انگلستان دریغ نمی کرد.

 

1358م:دادگاه انقلاب تهران در این روز در سال1358 (یازده ماه پس از پیروزی انقلاب) احكامی را كه چند روز پیش از آن صادر كرده بود از جمله چهار حكم اعدام جهت اجرا به داسرای انقلاب ابلاغ كرد که به اجرا درآمدند. طبق این احكام، سرلشكر بازنشسته ژاندارم حسن بهزادی (از مردم مازندران) و سرهنگ ژاندارم امیرهوشنگ كاویانی (متولد در اراک) و دو درجه دار ارتش به نامهای ابوطالب جواهری و محمد داربرزین به اعدام محكوم شده بودند.

سرلشكر بهزادی و سرهنگ كاویانی متهم به شركت در سركوبی قیام 15 خرداد 1342 (16 سال پیش از محاكمه) شده بودند. سرلشكر بهزادی كه در سال 1342 سرهنگ و رئیس واحد فرهنگی ژاندارمری (آموزشگاههای گروهبانی وقت واقع در خیابان مولوی - شهر تهران) بود در دفاع از خود گفته بود كه در آن روز چند كامیون را به محوطه آموزشگاهها فرستاده بودند و از من خواسته بودند كه چون در خیابان مولوی تظاهرات است نفرات را مسلح و در اختیار بگذارم و من مامور بودم و معذور. من در دفتر کارم بودم و از چگونگی رفتار افراد اعزامی با تظاهرات بی اطلاع.

سرهنگ كاویانی هم كه در سال 1342 سروان و فرمانده گروهان شهر ری بود گفته بود كه پاسگاه قاسم آباد شهر ری [که با تیراندازی و توسل به خشونت کفن پوشان ورامینی را در سر راه خود به تهران متوقف و مجبور به بازگشت کرده بود] تنها چند ژاندارم داشت و بقیه افراد از تهران فرستاده شده بودند و نظامیان جز اطاعت از مافوق كار دیگری نمی توانند بكنند.

(متن احكام این چهار نفر و دیگران از جمله سپهبد احمد دولو قاجار، سرلشكر عباس صدوقی، سرهنگ یدالله قیائی، سرهنگ ابراهیم بهروان و سرگرد علی بهداد كه به زندان محكوم شده بودند در روزنامه اطلاعات مورخ 4 دی ماه 1358 مندرج است)

 

 

1358ش:شاه سابق، محمدرضا پهلوی، در اقامتگاه خود در جزیره «كنتادورا» پاناما درمصاحبه ای كه 11 دی ماه 1358 (یکم ژانویه 1980)در «دیلی میل» لندن انتشار یافت گفت كه در صورت وضع یك قانون بین المللی برای رسیدگی به شكایات علیه زمامداران سابق، حاضراست خود را به چنین دادگاهی تسلیم كند؛ شاكیان شكایات خود را مطرح سازند و او هم در برابر هر شكایت پاسخ بگوید و اگر محكوم شود به حكم مجازات گردن خواهد نهاد. وی گفته بود كه وجود یك دادگاه محاكمه سران سابق زیر نظر یك سازمان جهانی بی طرف سبب خواهد شد كه هر دولتمرد ارشد بكوشد كه ضمن اقداماتش شاكی و مدرك جرم برجای نگذارد كه یك اصلاح اداری بزرگ خواهد بود.

این مصاحبه پس از آن صورت گرفته بود که جمهوری اسلامی استرداد شاه را جهت محاکمه در تهران به دولت پاناما تسلیم کرده بود و این دولت سرگرم بررسی آن بود.

 

1980م:چهارم ژانویه 1980 (14 دیماه 1358) شورای امنیت سازمان ملل شكایت دولت آمریكا از ایران را دریافت و بررسی نهایی آن را موكول به دیدار كورت والدهایم دبیركل وقت این سازمان از تهران كرد. این شکایت مربوط به تصرف سفارت آمریکا در تهران و گروگانگیری گروهی از کارکنان آن بود. دولت آمریكا در جلسه مقدماتی شورا تاكید كرده بود كه اگربا مذاكرات والدهایم گروگانها آزاد نشوند، شورای امنیت باید ایران را تحریم اقتصادی كند. در برابر این تاكید، نماینده شوروی گفته بود كه اگر قطعنامه بر ضد ایران شدید باشد ممكن است آن را «وتو» كند. در واكنش به این اظهار نماینده شوروی، نماینده آمریكا اشاره به بكار بردن یكجانبه نیروی نظامی بر ضد ایران كرده بود و نماینده شوروی به نوبه خود گفته بود كه چنین عملی در مجاورت مرزهای ما بدون پاسخ نخواهد بود.

 

1387ش:یکشنبه 15 دیماه1387 (چهارم ژانویه 2009) از یک مخاطب پیامی نسبتا طولانی و به نظر نگارنده این آنلاین (تاریخ ایرانیان)؛ فایده بخش دریافت شد که نوشته بود چون در طول تحصیلات ابتدایی و نیمی از متوسطه در عراق بودم، پدرم درآنجا کله پزی داشت و عربی می دانم اظهارات نوری المالکی نخست وزیر عراق را از تلویزیون العالم شنیدم [که به تهران آمده بود تا قرارداد امنیت عراق و آمریکارا برای مقامات ایران روشن سازد و توجیه کند]. المالکی به العالم گفت که دولت او اجازه نخواهد داد که خاک عراق به پایگاه حمله به همسایگان تبدیل شود.

با شنیدن این گفتار این سئوال به ذهنم آمد که نخست وزیر و نخست وزیران پس از المالکی،چطور؟. من 63 ساله ام و 16 ساله بودم که عبدالکریم قاسم بسیاری از ایرانیان و ازجمله خانواده مارا از عراق اخراج کرد و وخامت روابط دو کشور را از آن پس خودتان می دانید. پیش از کودتای قاسم و قتل فیصل الثانی، عراق برای ما ایرانیان به منزله وطن دوم بود؛ رفت و آمد آسان و اقامت و کسب و کار آسانتر از آن و بسیاری از مقامات دولت ما ازجمله سران قوه مقننه و قضائیه متولد عراق هستند. هیچکس از آینده خبر ندارد باید احتیاط را از دست نداد. تکرار اختلاف و درگیری، بویژه که آمریکا در عراق ماندنی است در آینده بعید نخواهد بود. المالکی در شرایط اشغال نظامی به نخست وزیری انتخاب شده است. عراق شرایط عادی نداشته است. آمریکا اگر می خواست که از عراق برود به آنجا نمی آمد، آبرویش را در انظار جهانیان از دست نمی داد، خودرا مقروض نمی کرد و متحمّل این همه تلفات و مسبب رواج «خودکشی انتحاری» نمی شد که عملی عادی شده، گسترش آن به سراسر جهان بعید نیست و پیش بینی پایان آن امکانپذیر نیست. برپایه تجربه گذشته، عراق کشور کودتا و عصیان است. قیافه و اسلوب کار نظامیان عراقی که فیلم و تصویرشان هر روز از تلویزیون دیده می شود آشناست و تفاوتی با ده سال و 20 و 30 سال پیش ندارد. ما نباید تصور کنیم که با آمدن و رفتن مقامات یک کابینه، همه مسائل حل شده است. میان ایران و عراق مسائل متعدد وجود دارد که ریشه صدها ساله دارند. تا تنور گرم است باید هرچه بیشتر نان پخت، در قبال عراق و افغانستان باید محکم کاری کرد. همین امروز ـ نه فردا ـ مسائل فی مابین را حل کرد. آمریکا فعلا مصلحت را در آن می بیند که بغداد و کابل با ایران خوب باشند و حتی کرنش کنند، ولی بعدا که خرش از پل گذشت، چی؟!. ضرورت دارد که در جوار شورای امنیت ملی ایران ـ چندین گروه کارشناس و هر گروه در یک رشته و در زمینه یک منطقه کار کنند و به حکومت یعنی سه قوه نظر و پیشنهاد بدهند.

مغز همین گروه ها آمریکا را ابرقدرت کرده است. وینستون چرچیل در دیدار طولانی سال 1952 خود به آمریکا، این اندرز را به هری ترومن داده بود. هدف چرچیل از این سفر

تحکیم روابط کشورهای انگلیسی زبان و ایجاد یک بلوک طبیعی از آنها بود. جلب حمایت ترومن از سیاست لندن علیه مصدق یک هدف فرعی این سفر بود. دولت روسیه به توصیه پریماکوف دارای چنین گروه ها ـ مغزهای متفکر ـ شده است و پیشرفت های جهانی اش در چهار سال اخیر نتیجه مطالعات همین گروههاست. چین می خواهد از طریق صادرات و کسب هرچه بیشتر ارز و سپس با این ارز خرید مستغلات و وسائل تولید کشورهای صاحب قدرت و درصدر این جدول ـ آمریکا ـ ابر قدرت شود و جای آنها را بگیرد و بنابراین جانبداری آن از یک کشور بر پایه میزان صادرات قراردارد و بسیار محتاطانه است، هند در مسیر قدرت شدن است و نمی خواهد قدرت های دیگر را نسبت به خود بدبین کند تا بر سر راهش سنگ اندازی کنند و به همین صورت برزیل. اتحادیه اروپا بیش از حد بر بار خود افزوده و همه حواسش به این است که زیر این بار زانو نزند ولی روسیه با جمعیت 148 میلیونی و داشتن یک سوم کل منابع زیرزمینی و ثروت های طبیعی جهان همان قدرتی است که دولت های متشابه وضعیت ایران به ائتلاف با آن نیاز دارند. جهان درحال دگرگونی است و غفلت است اگر از فرصت هایی که به دست می آید استفاده نشود و چگونگی استفاده از این فرصت ها؛ کار همان گروه ها مستقر در جوار سازمان امنیت ملی است.

1317م:محمود شبستری از شعراء و صوفیان سده چهاردهم میلادی بود. وی نظرات و باورهای صوفیان و صوفیسم را به صورت نظم در آورده كه در تالیف معروف او «گلشن راز» موجود است. گلشن راز در سال 1317 میلادی (طبق برخی نوشته ها در ماه ژانویه) تكمیل شده است.

شرقشناسان اروپایی وی را برابر با مولوی دانسته اند. شبستری در دوران تهاجم و سلطه مغولان و آدمكشی ها و ویرانی های ناشی از این تهاجم می زیست و این وضعیت شدیدا وی را متاثر و نگران سرنوشت و آینده بشریت ساخته بود. انشای او روان است و همین روانی و روشن گویی باعث شناخت دیگران از صوفیسم شده است. وی كه دارای جهان بینی وسیع بود به خوبی محدودیت های بشر را درك و منعكس كرده است. تاكید بر این محدودیت برای آن بوده است كه انسان در چهار روزه دنیا گرد ظلم، اجحاف و بیدادگری نگردد و بار خود سبك نگهدارد.

 

2005م:دولت آمریكا (كنگره و قوه اجرایی) در آخرین روزهای سال 2005 دست به اقدامی زدند كه احتمالا بی سابقه بوده است. این دو بدنه دولت، تنها به خاطر كسب یك مدال در المپیك زمستانی تورینو (سال 2006)، یك دختر اسكیت كار (رقصنده روی یخ) به نام «تانیت بلبین» را به تابعیت آمریكا درآوردند تا بتواند به نام یك آمریكایی در آن مسابقات شركت كند و مدال به دست آورد.

«تانیت» سه سال بود كه به آمریكا مهاجرت كرده و مقیم ایالت میشیگان شده بود. طبق قانون مهاجرت، یك فرد باید پنج سال تمام (پس از گرفتن كارت سبز) در آمریكا اقامت داشته باشد، مرتكب تخلف و جرم نشده باشد، مالیات خود را به موقع داده باشد، در امتحان زبان انگلیسی و تاریخ و قانون اساسی آمریكا نمره خوب آورده باشد تا واجد شرایط تابعیت شود كه رسیدگی به آن نیز از شش ماه تا دو سال وقت می گیرد و در پایان كار باید در دادگاه سوگند وفاداری یاد كند تا تبعه شود و پاسپورت بگیرد. چون تانیت واجد شرط 5 سال اقامت مستمر نبود، كنگره آمریكا برق آسا بر لایحه متمم بودجه، یك تبصره اضافه كرد و تانیت را از این شرط معاف داشت و جورج بوش رئیس جمهور وقت نیز سریعا آن را امضا كرد تا نام «تانیت» را بتوان به عنوان یك آمریكایی به مسابقات فرستاد.

 

2005م:یکم ژانویه 2005 «الف اورز Alf Evers» تاریخدان آمریكایی كه در طول عمر 50 كتاب تاریخ برای كودكان دبستانی و نوجوانان نوشته است در 99 سالگی در نیویورك درگذشت. وی چند كتاب نیز درباره تاریخچه شهرهای كهنسال به صورت جغرافیای تاریخی به رشته تحریر درآورده است.

«الف» گفته بود عقیده دارد كه یك فرد از دبستان باید با تاریخ ملی و تاریخ تمدن آشنا شود و با این كه نوشتن تاریخ به زبانی كه قابل فهم كودك باشد دشوار است او این كار را پیشه خود ساخته تا به بشریت خدمت كند و از این عمل بسی شادمان است.

1951م:پنجم ژانویه سال 1951 (چهارم ژانویه به وقت آمریکا) شهر سئول برای دومین بار پس آغاز جنگ كره به دست نیروهای كمونیست افتاد. سه ماه بعد ژنرال مك آرتور فرمانده این جبهه كه آمریكا را از هرگونه جنگ زمینی در آسیا برحذر داشته است از همه سمتهای نظامی اش بركنار شد. وی به عنوان فاتح ژاپن شهرت یافته است.

جنگ كره در ژوئن 1950 با حمله نظامی كره شمالی به جنوب و با هدف تامین یکپارچگی کره که فاتحان جنگ جهانی دوم آن را تقسیم موقت! کرده اند آغاز شد و دراندك مدتی بیشتر اراضی جنوب كه پس از جنگ جهانی دوم قرار بود از طریق انتخابات به صورت كشوری واحد در آیند به تصرف نیروهای شمال درآمد و شهر سئول ماهها در كنترل شمالی ها بود كه نیروهای آمریكایی و بعدا چند كشور دیگر ازجمله تركیه وارد عمل شدند و بیست و ششم سپتامبر شهر سئول از دست شمالی ها خارج شد و در اكتبر نیروهای خارجی تحت پرچم سازمان ملل از مدار 38 درجه كه خط تقسیم دو كره است عبور کردند. این وضعیت بر چین ناگوار آمد و سبب شد که صدها هزار داوطلب چینی از رود «یالو» حد فاصل چین با شبه جزیره كره بگذرند و نیروهای زیر پرچم سازمان ملل را با تحمل تلفات بسیار سنگین مجبور به عقب نشینی کنند و سئول دوباره به دست شمالی ها افتد.

این جنگ پرهزینه در 28 ژوئیه 1953 پس از 3 سال و یك ماه با امضای قرارداد ترك مخاصمه متوقف شد و از آن زمان هنوز 37 هزار سرباز آمریكایی در كره جنوبی مستقر هستند.

جمع تلفات آمریكا در این جنگ 25 هزار كشته گزارش شده است، ولی در آن یك میلیون تن از اتباع كره جنوبی جان خود را از دست دادند. شبه جزیره كره پیش از سال تقسیم (1945 ) در كنترل ژاپن و پیش از آن وابسته به چین بود.

 

1998م:طبق یكی از اسناد طبقه بندی شده (محرمانه) دولت آمریكا كه اواخر سال 1998 مجاز شدند علنی گردند و چهارم ژانویه سال 1999در اختیار مراجعان قرار گرفتند، جان اف كندی رئیس جمهوری وقت آمریكا دریادداشت مورخ چهارم اكتبر سال 1963 خود كه برای رابرت مكنامارا وزیر دفاع ارسال شده بود نوشته بود: ادامه جنك ویتنام به سود آمریكا نیست. از سال آینده (1964 ) پس ازانجام انتخابات (ریاست جمهوری آمریكا)، ظرف یك سال به تدریج نظامیان آمریكا باید از ویتنام جنوبی خارج شوند و امور جنگ به خود ویتنامی ها سپرده شود.

در آن زمان شمار نظامیان آمریكا در ویتنام جنوبی 16 هزار و 300 تن بود. چهل و هشت روز پس از ارسال این یادداشت، جان اف كندی در شهر دالاس هدف گلوله قرار گرفت و كشته شد. لیندن جانسون جانشین او نه تنها نظامیان امریكایی را از ویتنام خارج نساخت بلكه شمار انان را به 536 هزار تن افزایش داد كه سالها بعد نیكسون مجبور شد پس از تحمل 58 هزار كشته و 250 هزار زخمی دستور بازگرداندن آنان را صادر كند.

هنوز انگیزه و چگونگی قتل جان اف كندی به درستی روشن نشده است.

 

 

2003م:وارن كریستوفر وزیر امور خارجه پیشین آمریكا و مردی كه دهها سال در صحنه سیاسی این كشور بوده در مقاله ای كه نخست در نیویورك تایمز و سوم ژانویه سال 2003 در بسیاری از روزنامه های آمریكا به چاپ رسید نوشته بود كه به نظر او مسئله عراق در اولویت نیست و تجربه او نشان می دهد كه دولت آمریكا در یك زمان واحد نمی تواند در بیش از یك مسئله درگیر شود. این مقاله هشتاد روز پیش از حمله نظامی آمریکا به عراق انتشار یافته بود. کریستوفر نوشته بود که به نظر او برای آمریكا مبارزه با تروریسم، حل مسائل داخلی (اقتصاد) و مسئله كره در اولویت های اول تا سوم قرار دارند. مسئله عراق را از راههای دیگر هم می توان حل كرد. به نظر می رسد كه دولت بغداد (صدام حسین) تا اینجا با بازرسان سازمان ملل همكاری كرده است.

 

 

1975م:خیو سامفان (در ژانویه 2003 هفتاد و دو ساله) مرد شماره 2 دولت خمر سرخ كه از 1975 تا 1979 بر كامبوج حكومت داشتند در حالی که برای یک محاكمه بین المللی آماده می شود، در سوم و چهارم ژانویه 2004 در دو مصاحبه اختصاصی با رسانه های غرب از خود دفاع كرده و گفته بود: ما قصد ساختن یك مدینه فاضله كشاورزی را در كامبوج كه مردم در آن برابر و برادر باشند داشتیم و برای اجرای اندیشه خود مردم شهرها را كه جز مصرف دسترنج روستائیان هنر دیگری نداشتند به روستاها منتقل كردیم كه عمر شماری از آنان چون عادت به كاركردن و زندگی روستایی نداشتند كوتاه شد و بنابراین قصد آدمكشی در كار نبود. وی كه متهم به مشاركت در مرگ صدها هزارتن شده است گفت كه منكر این نیست كه برخی ماموران در اجرای برنامه استثمارزدایی دست به خشونت اضافی (غیر لازم) زده و باعث مرگ شماری از مردم شده باشند.

خیو كه معاون «پل پت» رهبر متوفای خمرهای سرخ بود در بازداشت نبود و در خانه اش در شهر «پنوم پن» بسر می برد و گفته بود که در دادگاه از كارهایش دفاع خواهد كرد.

 

 

2004م:از لابلای اخبار مطبوعاتی سه روز اول سال 2004 سه رویداد را به عنوان نمونه حوادث شهری دهه اول قرن 21 انتخاب كردیم که از این قرارند:

- محكوم شدن رئیس سابق دانشگاه كارولینای جنوبی( آمریكا ) به جرم فروش اسناد اخذ ویزای مسافرت به آمریكا (ویزای دانشجویی) به شش سال زندان و یك سال خدمت عمومی رایگان كه سه سال از زندان او به سبب كهولت (68 ساله بودن) و خدماتش در گذشته به حالت تعلیق درآمد. وی به یك مامور اف. بی. آی (پلیس امنیت داخلی آمریكا) هم كه خود را یك روس دلال ویزا جا زده بود، دویست گواهی صدور ویزا فروخته بود!.

- رویداد دیگر مرگ سه خواهر جوان به نامهای كریسا، میلی و جسیكا در نزدیكی شهر ویلمار ایالت مینه سوتای آمریكا بود كه با لباس و آرایش ویژه عازم محل برگزاری عروسی برادر خود بودند. یك مینی بوس به رانندگی یك دختر 15 ساله با اتومبیل حامل این سه خواهر برخورد كرد و هرسه را كشت. با وجود مرگ سه خواهر، داماد و عروس تصمیم به ادامه مراسم گرفتند!.

- رویداد دیگر در شهر تمپا واقع در فلوریدای آمریكا صورت گرفته بود. یك جوان 20 ساله به نام راسل برایت كه نیاز فوری به اتومبیل داشت، هنگامی كه مشاهده كرد بانو «روزینا سیگل» 93 ساله وارد مدخل سواره رو خانه اش می شود به او نزدیك شد و كلید اتومبیلش را خواست و چون روزینا امتناع كرد با یك ضربه او را كشت و اتومبیلش را بسرقت برد، ولی 15 دقیقه بعد كه در بزرگراه به سرعت می راند با دیواره یك پل تصادف كرد و مجروح و دستگیر شد.

2005م:ولادیمیر پوتین رئیس جمهور وقت روسیه سوم ژانویه 2005 در آستانه دیدار نخست وزیر تركیه به همراه 650 روزنامه نگار، صنعتگر و بازرگان از مسکو در پیامی خطاب به مردم تركیه كه بی سابقه توصیف شده است نوشته بود: شما فرصتی بالاتر از عضویت در اتحادیه اروپا پیش روی دارید كه سالها درباره اش به شما امروز و فردا گفته اند، و این فرصت همانا شریك استراتژیك شدن با روسیه است. شراكت و همكاری ما امكان پذیر و برای هر دو ملت سودبخش و مهم است. هر دو ملت به كمك یكدیگر نیاز دارند.

نخست وزیر تركیه و هیات صدها نفری همراه او برای گشودن یك مركز مشترك به مسكو رفته بودند. پوتین قبلا از تركیه دیدن كرده بود.

 

2006م:«مان موهان سینگ» نخست وزیر هند ضمن پیامی به مناسبت آغاز سال میلادی 2006 كه برای نخست وزیر چین فرستاد، از دولت پكن خواست كه در شرایط كنونی لازم است كه میان چین و هند روابط نزدیكتر و همكاری و همبستگی استوار برقرار باشد. وی در پیام خود ابراز امیدواری كرده بود كه دولت چین مواد و عوامل این تحكیم دوستی و همكاری متقابل را به مناسبات جاری تزریق كند. سینگ تاكید كرده بود كه سال 2006 سال دوستی چین و هند نام گذاری شود و در این سال این دو كشور پرجمعیت جهان كه از ظرفیت های بسیار برخوردار هستند با اراده و اعتماد خلل ناپذیر به تحكیم كامل همكاری ها بپردازند كه مآلا به توسعه و پیشرفت قاره آسیا خواهد انجامید و به صلح بین المللی كمك خواهد كرد. نخست وزیر چین در پاسخ خود به این پیام قول مساعد داده و از پیشنهاد و ابتكار نخست وزیر هند استقبال كرده بود.

 

2006م:در آستانه آغاز سال میلادی 2006 كتاب تازه ای تحت عنوان «حالت جنگ: عملیات محرمانه سیا در زمان جورج بوش» در آمریكا انتشار یافته بود كه شرح مواردی از این عملیات است.

در یك فصل این كتاب نوشته شده است كه «سیا» در دو سال اول حكومت جورج دبلیو بوش 30 عراقی مقیم آمریكا را به آن كشور فرستاد تا اسنادی دایر بر ادامه فعالیت های اتمی عراق را به دست آورند. یكی از این سی نفر، بانو دكتر الحداد بود كه یك دكتر متخصص بیهوشی در بیمارستانهای شهر كلیولند (ایالت اهایو) است. وی به عراق رفت و تلاش كرد تا از برادرش كه در برنامه های اتمی عراق فعال بود اطلاعات به دست آورد كه برادرش گفته بود بیش از ده سال است كه این فعالیتها متوقف شده است و دكتر الحداد عینا آنچه را که شنیده بود به «سیا» منعكس كرد. باوجود این گزارش های منفی، این سازمان اطلاعاتی به كاخ سفید بهانه لازم را داد تا آن را در كنگره و مقر سازمان ملل (شورای امنیت) مطرح سازد و دستاویز برای حمله به عراق قرار دهد كه پس از اشغال نظامی عراق در آنجا در باتلاق فرو رفته است و ....

جورج دبلیو بوش در دسامبر 2008 از اینکه به استناد گزارش (نادقیق) سازمانهای اطلاعاتی آمریکا اقدام به تصرف عراق کرد ابراز تاسف کرد.

در یك فصل دیگر این كتاب به ارسال یك گزارش اشتباهی «سیا» كه از یك مامور ایرانی این سازمان اخذ شده بود اشاره شده است كه باعث كشف گروهی از عوامل این سازمان در ایران شد كه دستگاه ضد اطلاعاتی ایران آنان را دستگیر كرد كه مجازات شدند.

 

***«واسرمن» كاریكاتوریست آمریكایی با ااستفاده از این فرصت ها و دشواری های آمریكا در عراق، كاریكاتوری را که در زیر آمده است ترسیم كرده كه دربرخی از روزنامه های این كشور همزمان چاپ شده بود. این كاریكاتوریست دولت آمریكا را به صورت «عمو سام» در آورده كه از فروشنده، قبلا كالایی (به نام عراق) را خریده و چون از خرید آن پشیمان شده است، كالا (عراق) را به فروشگاه بازگردانیده و دارد آن را به مسئول پس گرفتن كالای خریداری شده (پنجره ریترنز) می دهد و دلیل پس آوردن آن را بیان می دارد و می گوید كه فروشنده به من گفته بود كه استفاده از آن كاری آسان است (كه عملا چنین نبوده و از خرید آن پشیمان است).

 

1642: چارلز یكم پادشاه انگلستان چهارصد سرباز را مامور تصرف پارلمان این كشور و بیرون راندن نمایندگان كرد. اختلاف چارلز با پارلمان از دوسال پیش كه مجلس حاضر نشده بود پولی را می خواست در اختیار او بگذارد آغاز شده بود . چارلز در آن سال پارلمان را تعطیل كرد ولی دوباره مجبور به بازگشایی آن شد كه این بار هم پارلمان حاضر به تصویب پول مورد نظر اونشد و تعطیل كردن خود را هم غیر قانونی خواند و اعلام داشت كه دمكراسی تعطیل پذیر نیست كه چارلز متوسل به سرباز شد. سرانجام چارلز و پارلمان باهم به توافق رسیدند.

1914: محمد ظاهر به دنیا آمد كه پس از كشته شدن پدر از هشتم نوامبر سال 1933 پادشاه افغانستان شد و تا كودتای سردار داوودخان این مقام را برعهده داشت و در سال 2002 پذیرفت كه یك تبعه عادی افغانستان باشد.

1945: ناوآمریكایی « امانی بی» از نوع هواپیمابر بر اثر حمله انتحاری (كامیكازی) یك خلبان ژاپنی غرق شد.

1999: پیام آیت الله عظمی روح الله خمینی چهاردهم دیماه 1367 در کرملین به میخائیل گورباچف رهبر وقت شوروی داده شد. در این پیام، بنیادگذار جمهوری اسلامی ایران به گورباچف اندرز داده بود که فریب مقامات آمریکا را نخورد.

2010: حوزه علمیه قم از آیت الله یوسف صانعی (ار روحانیون منتقد) سلب مرجعیت کرد. آیت الله یزدی رئیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت که رای جامعه مدرّسین درباره آیت الله صانعی قطعیت دارد. آیت الله صانعی قبلا برای مدتی دادستان کل کشور و از فقهای شورای نگهبان بود. در زمان حیات آیت الله خمینی بنیادگذار جمهوری اسلامی ایران گفته می شد که آیت الله صانعی یکی از نزدیکان اوست.

2010: مصطفی محمدنجار وزیر کشور (داخله) اخطارکرد که به نیروهای پلیس دستور داده شده است از این پس هیچگونه مدارا با آشوبگران نکنند و اگر فردی جهت همکاری با اغتشاشگران در تجمعات ظاهر شود فورا دستگیر خواهد شد. اشاره وزیر کشور به اغتشاشات، تظاهرات خیابانی است که از ژوئن 2009 (خرداد 1388) و پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهور آغاز شده است.

2010: چند فعال سیاسی که قبلا در جمهوری اسلامی ایران دارای مقام بوده و اینک در خارج از کشور بسر می برند و در زمره مخالفان هستند در بیانیه ای به امضای خود خواستار کناره گیری محمود احمدی نژاد از ریاست جمهوری، برگزاری انتخابات مجدد، لغو نظارت استصوابی و انحلال شورای عالی انقلاب فرهنگی شده اند.

منبع:iranianshistoryonthisday.com

ویدیو : تقویم تاریخ - 14دی