بچه ما توی تحریم به دنیا اومده، اونوقت... : مذاکرات مهمترین «چیز» کشور ما در ...

مذاکرات مهمترین «چیز» کشور ما در سال های گذشته بوده است، به حدی که ساعت مان را هم طبق ساعت وین تنظیم کردیم چون یک عزم ملی وجود داشت در تحقق «ما و وین نداریم که» و درهمان راستا برجام کاری با کشور ما کرد که ناپلئون بناپارت با دنیا نکرد یعنی تاریخ دنیا اصلا به دو برهه تاریخی تقسیم شد، پیشابرجام و پسابرجام. ماهنامه خط خطی - صادق رضازاده: مذاکرات مهمترین «چیز» کشور ما در سال های گذشته بوده است، به حدی که ساعت مان را هم طبق ساعت وین تنظیم کردیم چون یک عزم ملی وجود داشت در تحقق «ما و وین نداریم که» و درهمان راستا برجام کاری با کشور ما کرد که ناپلئون بناپارت با دنیا نکرد یعنی تاریخ دنیا اصلا به دو برهه تاریخی تقسیم شد، پیشابرجام و پسابرجام.

مثلا سال های آینده می نویسند ایرانی های متولد سال 95 آدم های پسابرجامی هستند. این موجودات به لحاظ ساختار جسمانی تفاوت عمده ای با نسل های قبلی خودشان دارند. موی بلند، روی سیاه، ناخن دراز، واه واه واه نه فلفلی و ... بعنوان مثال نوه اکرم خانم همسایه عموم تازه به دنیا آمده، در حدی که موقع نوشتن این مطلب هنوز سه ساعت نمی گذرد از وجودش،این وسط زن عموم دارد زار زار گریه می کند و هر چه می گویم: «چیه زن عمو» در جواب می گوید: «چی می خواستی بشه دیگه؟ بچه ما تو زمان تحریم ها به دنیا اومده... اینم شد زندگی آخه؟ برو نوه اکرم خانم رو ببین بعد از برجام به دنیا اومده چه تپل و سفیده عین ظریف می مونه... صد بار به عموت گفتم مرد تو که این همه سال صبر کردی این چند ماه مذاکره هم روش... من مطمئنم اینا به توافق می رسن اما کو گوش شنوا؟»

این فقط یک نمونه بود اما آثار برجام فقط محدود و منحصر به عموی بنده و اکرم خانم نیست. در نظر بگیرید برجام بر شعر و ادبیات، بالا و پایین شدن آمار طلاق، زاد و ولد، روابط خانوادگی، رفتار مردم، جون آدمیزاد، شیر مرغ و خلاصه هر چی فکرش را بکنید تاثیر گذاشته است. برای مثال در باب شعر چه در طول مذاکرات و چه بعد از توافق حس شعری آریایی ها چنان گل کرد که توی این مدت تعداد چاپ کتاب های شعر به طرز بابک زنجانی واری رشد داشته است. مورد داشتیم کتاب اومده بیرون با عنوان «برجام بدون تو»، «برجام و صد عاشقانه دیگر»، «نامه هایی کلفت به ظریف»، «در کوچه باغ های وین»، «یک صبحانه کاری با تو»، «سانتریفیوژ برای چه کسی چرخید؟»، «تحریم چشم ها» و ...



پژوهشگران حوزه ادبیات این دوران را «ادبیات برجامی» گذاشته اند و مضامینی چون تحریم، رکتور آب سنگین، سانتریفیوژ و ... بخش عمده آن را تشکیل می دهد. شاعران این دوران بیشتر خواستار مذاکرات و بازی برد برد با محبوب خود هستند و مخلص کلام شان این است که نه سیخ باید بسوزد و نه دل معشوقه و دندون لق دلواپس. برای نمونه به این شعر دقت کنید: «به کدام بهانه تحریم شده ام؟ نمی دانم...!؟؟

امشب بیا

پنج به علاوه یک شویم...

من و قهوه و شعر و سیگار و تو

همراه با لبخندی ظریف...

بیا آشتی کنیم

تو تحریم را بردار

و من

قول می دهم به همان بیست درصد از نگاهت قناعت کنم

بله همانطور که خوندید ظرفیت ها عوض شده و شاعر می گوید جهنم و ضرر به همان بیست درصد راضی ام بابا، اما بعد از برجام ظرفیت ها به پنج درصد هم کاهش پیدا کرد و این زوال و اضمحلال روابط زناشویی را نشان می دهد و بدتر آن که شاعر می گوید اصلا شش نفر می شویم ولی تو برگرد خونه و حداقل بگو چرا قهر کردی رفتی خونه بابات. این یعنی چی که شش نفر می شویم؟ یک بام و شش هوا؟ اعتدال و تدبیر شعر را هم سوی قهقرا (همیشه دوست داشتم این کلمه را به کار ببرم) کشانده و اینجاست که نشان می دهد تاثیر نهضت ادبی «آشتی ملی» جز نابودی شعر و ادبیات هدف دیگری نداشته است