به پرشدن استادیوم ها برای ایران افتخار کنیم؟ : این زیاد بودن آدم ها در استادیوم ...

این زیاد بودن آدم ها در استادیوم های کشورهای مختلف علاوه بر وطن پرستی می تواند خبر از تعداد زیاد مهاجران هم بدهد. عصرایران - مهدی شادمانی: پیمان یوسفی با خوشحالی و هیجان از خیل عظیم ایرانیان حاضر در استادیوم می گوید. او با حرارت می گوید که ایران دومین تیم مسابقات از نظر تماشاگر است و از این نظر یک رقیب برای استرالیا به حساب می آید. او خوشحال است جواد خیابانی که این طرف در تهران و پشت میز نشسته خوشحال است و لابد همه ما که می بینیم تیم مان در استرالیا مانند تهران هوادار دارد به وجد می آییم. شاید اصلا این را قابل افتخار بدانیم .

این ماجرا اما فقط مربوط به فوتبال نیست . بازی های والیبال را اگر دیده باشید متوجه می شوید که کلا ایرانی ها زیاد هستند. همه جا هستند. اگر تیم ملی والیبال در لهستان بازی داشته باشد ایران رقیب لهستان است در تعداد تماشاگر اگر بازی در ایتالیا باشد باز ایرانی ها زیاد هستند. در برزیل یک عالمه ایرانی داریم و ... بخواهید حساب کنید. ایرانی ها تقریبا رقیب همه ملت های دنیا هستند در تعداد تماشاگر خارج از خانه خودشان .

ایرانی ها وطن پرستند؟ شاید این توجیه خوبی باشد برای اینکه بفهمیم چرا اینقدر ایرانی به استادیوم می روند تا بازی کشورشان را نگاه کنند اما به نظر می رسد که این فقط یک توجیه باشد . چون این زیاد بودن آدم ها در استادیوم های کشورهای مختلف علاوه بر وطن پرستی می تواند خبر از تعداد زیاد مهاجران هم بدهد. تقریبا همه می دانند که ایرانی های زیادی به دلایل مختلف به کشورهای مختلف مهاجرت کرده اند و به همین دلیل هم هست که امروز تیم ملی ایران هیچ کجای دنیا تنها نیست.

این جمع شدن شان در استادیوم ها هم نشان می دهد مهاجران هنوز برای چیزهایی اهمیت قائل اند . شاید برای تیم های ورزشی ایران این بهترین اتفاق باشد . اما اگر کمی قدم به عقب بگذاریم و دوباره به ماجرا نگاه کنیم پر بودن دنیا ازایرانیانی که می توانند در کشورشان باشند خیلی قابل افتخار نیست. اصلا لازم نیست در این مورد قضاوت کنیم . اصلا لازم نیست آقای X و آقای Y را متهم کنیم.شاید این هجم مهاجرات هزاران دلیل داشته باشد. اما هرچه که باشد مایه افتخار نیست. نمی شود با آن خوشحال بود و برایش دست افشانی کرد.نمی شود بهش افتخار کرد.