برندهای ناشناخته موبایل در بازار ایران! : تولید تلفن های هوشمند، تجارت پر سودی ...

تولید تلفن های هوشمند، تجارت پر سودی است که بازیگران زیادی را به این عرصه کشانده است اما شانس همه آنها برای دستیابی به موفقیت به یک اندازه نیست. هفته نامه عصر ارتباط: تولید تلفن های هوشمند، تجارت پر سودی است که بازیگران زیادی را به این عرصه کشانده است اما شانس همه آنها برای دستیابی به موفقیت به یک اندازه نیست. برخی از آنها مانند اپل و سامسونگ موفق می شوند به فروش جهانی دست یابند و به دلیل شهرت کافی، کاربران از سراسر جهان به پیگیری اخبار مربوط به آنها و محصولات جدیدشان از منابع مختلف می پردازند.

در این میان برخی دیگر از این کمپانی ها تنها شهرت منطقه ای به دست می آورند یا به دلیل ارائه امکانات ویژه، مشتریان خاص خود را هر چند اندک در اقصی نقاط جهان پیدا کرده اند و از این طریق به کشورهای آنها راه می یابند، نمونه بارز و موفق این قبیل کمپانی های گوشی ساز بلک بری است.

اما در این میان شرکت هایی نیز وجود دارند که نه تنها در سطح جهان بلکه در کشور خود نیز با موفقیت چشمگیری در زمینه فروش روبرو نشده اند؛ با این حال قصد دارند بخت خود را در سایر کشورهای مصرف کننده بیازمایند اما بازار کشورهایی چون ایران، چگونه و در چه سطحی از محصولات کمپانی های ناشناخته یا به اصطلاح «متفرقه» استقبال می کند؟



ایران از جمله کشورهایی است که نزدیک به صددرصد نیاز خود در زمینه گوشی های هوشمند را از آن سوی مرزها تامین می کند، با این وجود فقط تعداد اندکی از برندهایی که پای خود را به مملکت ما باز کرده اند، در ایران نمایندگی دارند و به ارائه خدمات و انجام تبلیغات می پردازند. اگرچه نحوه خدمت رسانی و تبلیغات همین نمایندگی ها نیز جای نقد بسیار دارد و برخی از آنها منابع دلاری شرکت های مادر را صرف اموری خاص کرده و به هدر می دهند. با این وجود هنوز اطمینان به این قبیل برندها برای کاربران ایرانی در اولویت قرار دارد.

البته این بدان معنا نیست که برندهایی که در کشور ما تبلیغات ندارند یا متولی مورد تاییدی برای آنها وجود ندارد، از کیفیت کافی برخوردار نیستند. برای نمونه آیفون های اپل در این دسته جای می گیرند و شهرت جهانی، آنها را از تحمل هزینه بازاریابی، تبلیغات و ایجاد نمایندگی های مجاز، بی نیاز کرده است اما برندهای ناشناخته چه؟ آنها با تکیه بر کدام ویژگی بازار ایران را برای فروش انتخاب می کنند؟

وقتی یک خریدار بالقوه نام برندی به گوشش نخورده و در حقیقت از وجود آن بی اطلاع است، مسلما نمی تواند از میان طیف گسترده محصولات دست به انتخاب بزند. به این ترتیب در این حال دو راه برای معرفی متفرقه ها باقی می ماند؛ اول تبلیغات و دوم معرفی توسط فروشنده.



در مورد تبلیغات باید گفت با توجه به اینکه غالب مصرف کنندگان ایرانی به شکل سنتی مخاطب رسانه هایی چون رادیو و تلویزیون هستند، اطلاع رسانی از طریق این رسانه ها می تواند تاثیر بالایی بر فروش آنها داشته باشد که متاسفانه به دلیل برخی مشکلات از جمله هزینه های هنگفت تبلیغات در این بخش ها اطلاعات کافی از این طریق به کاربر منتقل نمی شود.

در این حال آخرین راه باقی مانده توضیحات و تاکیدات فروشنده است که معمولا در آخرین حلقه این چرخه قرار دارد که احتمال موفقیت از این طریق چندان قابل توجه نیست، به طوری که نمی توان بر افزایش میزان فروش از این طریق حساب کرد.

علت این امر آن است که معمولا خریداران محصولی همچون گوشی پیش از اقدام به خرید، یک یا چند گوشی را انتخاب می کنند و در هنگام خرید نیز ذهن خود را بر همین گزینه ها متمرکز می کنند و احتمال اینکه پیشنهاد فروشنده را در لحظه خرید بپذیرند، بسیار اندک است؛ مگر اینکه محصول مورد نظر از قیمت بسیار مناسبی برخوردار باشد. به عبارت دیگر در مورد گوشی، خریداران همچون خرید پوشاک عمل نمی کنند که با مراجعه به مراکز فروش از میان چند لباس و قیمت و رنگ، ناگهان جذب یک کالای خاص شوند.

جالب آنکه تجربه نشان داده است که کاربران ایرانی به خرید گوشی های «کپی از اصل» که چین سردمدار تولید آنها است، علاقه بیشتری از خود نشان می دهند تا برندهای ناشناخته. به عبارت دیگر ایرانی ها نسخه کپی محصولات شناخته شده را به برندهای ناشناخته اصل ترجیح می دهند. راز توفیق گوشی های کپی را می توان در تبلیغات گسترده آنها در شبکه های ارزان قیمت ماهواره ای دید که شبانه روز در حال تبلیغات هستند که با خرید یک آیفون 6 یک گوشی گلکسی 6 سامسونگ هم می توانند به عنوان هدیه دریافت کنند!



البته بخش عمده ای از خریداران گوشی های کپی نیز پس از مدت بسیار کوتاهی متوجه اشتباه خود در خرید این گوشی ها شده و پیش از آنکه این گوشی های در ظاهر چشم نواز و در باطن کودکانه، کارایی خود را از دست بدهند، آن را به گوشه ای از خانه خود می اندازند و سراغ یک گوشی واقعی می روند.

اما تجربه کمپانی هایی چون هواوی، لتوو یا ZTE، حاکی از آن است که کسب موفقیت در بازار پر سودی چون ایران، نیاز به برنامه ریزی، اتخاذ استراتژی های مناسب و تداوم فعالیت در آن دارد؛ کما اینکه طبق ادعای مدیر فروش و بازاریابی هواوی، این شرکت توانسته پس از چین، بیشترین میزان فروش را در ایران به دست آورد و تنها در سال 93، پنج میلیون گوشی در کشورمان به فروش رسانده است.

با وجود این به دلیل دسترسی نداشتن به میزان فروش برندهای موبایلی ناشناخته و کمتر شناخته شده در ایران همچون Ieagoo، Caterpillar، Flythunder و سایر شرکت هایی از این دست، به درستی نمی توان هدف این کمپانی ها یا واردکنندگان این محصولات را از حضور در بازاری چون ایران تحلیل کرد.

در این میان اما به نظر می رسد این گونه کمپانی ها هدف درازمدتی را در کشور ما دنبال نمی کنند. برخی از این کمپانی ها اگرچه تبلیغات محدودی دارند اما همچنان فعالان رسانه ای و بازاری، در روالی مشابه برندهای شناخته شده در ایران، چندان در جریان شیوه عمل و فعالیت آنها قرار ندارند. از این رو اطلاعاتی از مراکز فروش، قدرت گارانتی و خدمات پس از فروش آنها که مکمل و ضامن موفقیت یک برند موبایل در ایران است، وجود ندارد.



در چنین صورتی نیز با فرض توفیق در فروش نسبی از طریق برخی فروشندگان و سایت های اینترنتی، همچنان ریسک خریداران این برندها برای دریافت خدمات پس از فروش در صورت وقوع مشکل پابرجا می ماند.

کما اینکه چندی پیش و به گفته یک یاز خریداران گوشی بلک بری، به علت ضرب دیدگی و شکستن صفحه نمایش گوشی گرانقیمت خود، نتوانسته بود در ایران جایی را برای تعمیر و تعویض صفحه نمایش این گوشی بیابد. موضوع وقتی جالب شد که این فرد در دبی هم نتوانست با مراجعه به نمایندگی بلک بری مشکل خود را حل کند و با این پاسخ مواجه شده که به علت جدید بودن گوشی و کمبود قطعات، نمایشگر گوشی مذکور را ندارند. ادامه این ماجرا نیز روشن است و انتظار نمی رود این گوشی برای تعمیر به کانادا یعنی کشور سازنده بلک بری ارسال شود!

به هر حال با توجه به کوچک بودن محدوده عمل برندهای ناشناخته و کمتر شناخته شده موبایل در ایران از یک سو و در دسترس نبودن اطلاعات و عاملان عرضه این محصولات از دیگر سو، علت و روش بازاریابی و موفقیت برندهای مذکور در ایران روشن نیست.